Af en toe schrijf ik in mijn stukjes iets over mijn kleinkinderen, hoe ze pake missen en ermee omgaan. Dat zijn voornamelijk de kinderen van mijn zonen, de dochters van Margryt zijn wat stiller. Het verdriet van Silke was zo diep dat ze niet wist wat ze ermee moest; ze kon er geen woorden aan geven. Dat heeft ze in de loop van de tijd geleerd. Fardau was 4 ½ toen Johan overleed. Ze linkt het verlies van pake voornamelijk aan verdrietig zijn en andersom werkt dat bij haar ook zo: als ze verdrietig is, ook al gaat het over dingetjes met school, dan denkt ze dat het nog met pake te maken heeft.… Lês fierder