Ik hebbe tiedens de beide kastdaegen de roman Avondrood van Corina Bomann lezen. Ik hadde de 572 bladzieden in wezen in een goeze uut. Wat een mooi, spannend en ontroerend boek. Et is et dadde en laeste diel van de Waldfriede-serie. Ik hebbe de veurige beide dielen vanzels ok lezen. Bomann het de boeken schreven naor anleiding van antekenings die verpleegster Hanna Richter van et ziekenhuus Waldfriede in Berlien-Zehlendorf maekt het. Zi’j het daor dattig jaor warkt en komt in alle boeken veur.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

Het eind van het jaar is de tijd van de lijstjes: de beste films van het jaar, de beste muziek, de beste boeken en dus ook de beste Friese boeken. Voor mij waren dat dit jaar Skearing en Ynslach van Bouke van der Hem, Erfskip. De saga fan Ubba Skylding fan Willem Schoorstra en bovenaan Salang it libben duorret, verhalen van Sipke de Schiffart.

Lês fierder by Brekt… Lês fierder

De Jongfryske Mienskip praat yn in podcastrige mei sân gasten oer ferskate ûnderwerpen oangeande de Fryske taal, kultuer en identiteit.

Yn de sechsde ôflevering is Steven Sterk te gast. Steven is útjouwer, boekhanneler, natuerleafhawwer en pasjonearre ferteller. Mei him wurdt praat oer Fryske boeken en syn wurk as útjouwer en boekehanneler. Mar ek oer identiteit en wêr’t dy út bestiet, yntellektuele leechte yn Fryslân sadat gjin debat mooglik is oer identiteit en dêrtroch ek net oer wêr’t it mei Fryslân hinne moat.

Lês en sjoch fierder by de Jongfryske Mienskip… Lês fierder

Hoe is it om yn de redaksje fan in literêr tydskrift te sitten?
En mei Gabrielle noch wol by Pauper Poëzie no’t se oan in Frjentsjerter grêft wennet?

Harkje fierder by de Moanne… Lês fierder

It wie koart nei it oerdeismiel. Ik stie op myn deade gemak yn it hok oan it skildergriemen, doe’t ik de bekende oehoelûden wer ris hearde. As ûnderdiel fan in searje oer frjemde fûgels hie ik dwaande west mei it troanjemint fan twa gelikense ûlen. Ik hie krekt myn krabbel ûnder it nijste wurkstik set en hoewol’t it nei eigen bestek aardich realistysk skildere wie, koe der lykwols samar gjin lûd út komme. Dan mar ris bûten sjen. Meidat ik de doar iepene, fladderen der twa fertroude ûle-maten op my ta. Frijpostich namen se in sit op ’e hoksdoar.

As it harren sa útkomt sit dat ûlestel op ien fan de tûken yn de krystbeam by de buorlju.… Lês fierder