De titel fan de debútbondel fan Edwin de Groot út – al wer – 2008 is Ik Skip, in tradisjoneel dichterlik byld, tink ik by it sjen derfan, de komprimearre formulearring fan ‘Ik bin in skip’, mar krekt troch dy komprimearring him foardwaand as de titel fan in bondel mei moderne poëzy, as in bondel fan no, al hoewol’t it wol wat forsearre oandocht. Dat hat de titel my allegear al meijûn.
No earst ris sjen oft yn de bondel ek in gedicht stiet dat sa hyt. Nee, docht bliken, mar al blêdzjende fyn ik de titel werom as rigel yn it gedicht ‘Suderkrús’ (s.… Lês fierder
Besprekken
Yasperina yrriteart
Bollman & Bollman, Marga Claus har fjirde roman, giet oer in travestyt, Yasper, dy’t wurket oan syn coming out. De fraach is oft dat troch syn omjouwing akseptearre wurdt.
Dêrmei snijt Marga Claus op ’e nij in maatskiplik relevant tema oan yn har wurk, lykas se earder die yn Oxzana, ferhaal fan in flechtling (2000) en De heit fan Serafyn (2003). Dat falt yn dizze skriuwster dy’t tige lêsbere romans mei in heldere struktuer skriuwt, te priizgjen. Itselde jildt foar de yngeande dokumintaasje fan har ûnderwerpen. Wat dat lêste oanbelanget past Bollman & Bollman skoan yn de rige romans dy’t se earder skreaun hat.… Lês fierder
Gebrûkspoëzy fan de nachtsuster
It mei út de kranten bekend wêze dat Simy Sevenster sûnt jier en dei ferhalen skriuwt; se wûn dêr al ris in Rely mei, mar dat hja ek gedichten makket is yn de literêre wrâld minder witten. Faaks ferskynden har gedichten wol op lokaal nivo, mar yn de periodiken as De Moanne/Trotwaer, Farsk, Hjir ensfh. haw ik net in fers fan har sjoen. De Friese Pers Boekerij hat no dan al in fikse bondel sammele mei in lytse sechstich fersen ûnder de titel Yn de see fan it libben. Neffens in wurdfierder fan de útjouwerij giet it om ‘gebrûkspoëzy’, what ever that may be!… Lês fierder
The air of poetry (The poetry of Tsjêbbe Hettinga)
When in 1993 the Frisian poet Tsjêbbe Hettinga appeared on stage during the Book Fair in Frankfurt, Germany, he caused a kind of shock to the audience by reciting, or rather by sing-saying, some of his poems. Although practically no one in the listening crowd understood a word—even the Dutch don’t know Frisian—they were greatly moved by the airs of the unknown poet. No language barrier existed anymore. The people were caught up by the deeper layers of the poetry: the vocals and consonants, the syllables, the melody, the colour, by all of which they could create their own images. Triumph of the archaic, victory of the oral.… Lês fierder
Giftige simmer
1
Stel, immen — neam him de persoan X – komt nei jierrenlang fan hûs west te hawwen werom yn — neam it mar it plak Y. It plak Y dêr’t er berne is, hikke en tein, dêr’t er boarte hat. X reizget dy dei mei de trein en as er op it stasjon útstapt dan wurdt er yn ienkear oerfallen troch folsleine panyk: ‘Myn hert jage my wylst ik út dy trein stapte. Mar it bûnze, lit my it mar earlik sizze, alhiel net fan folsleine bliidskip. Ja, it die my al goed, — ik wie der sels wol in bytsje grutsk op — dat myn stêd no gjin ynsliept provinsjestedsje mear wie, mar krekt likegoed oan it Europeeske spoar lei as de haadstêden fan it lân; mei in streekrjochte ferbining mei Hamburch, Berlyn, Parys – neam mar op!… Lês fierder
Griis is it burd fan de bard
In protte doetiid stiet der yn dit neikommerke; nei mear as tweintich jier ferskynde fan ’t jier de lêste poëtyske rispinge fan Joop Boomsma (* 4 augustus 1945 yn De Rottefalle) by Fenus yn Vrjentsjer: De klaai is griis novimber. Tweintich fersen (eins achtentweintich) ferspraat oer sa’n fjirtich siden, dat is de bringst. It boekje is grien en ienfâldich foarmjûn troch R.R. van der Leest, de húsgrafikus fan dizze útjouwerij. Meitsje dy mar klear foar in nustje nostalgy fan d’ âldman, want yn it lêste fers ‘Dreame fan letter’:
(…)
Ik waard 60 hjoed
en dat is mear as ik ferwachte
doe’t dit fers him skreau
en ik fûn dat it sa wol ta koe,
dat it eins wol moai west hie,
dit libben.… Lês fierder
Iensume bylden of bylden fan iensumens – Oantekenings oer de resepsje fan Sjoerd Spanninga
Der is net in protte skreaun oer de dichter Sjoerd Spanninga. Wat der al skreaun is bestiet foar in grut part út resinsjes. No’t yn 2007 troch Jabik Veenbaas en Abe de Vries mei de blomlêzing Indian Summer in kar út it dichtwurk fan Spanninga makke is, is it nijsgjirrich en besjoch in pear mieningen oer dizze noch altyd net goed te pleatsen poëzij.
Yn it stik ‘Spanninga en it kwea’ (yn Identiteit en kowesturten) skriuwt Abe de Vries dat it hiele dichterskip fan Spanninga ta in skyld wie fan syn skrutene hâlding foar de wrâld oer. Syn hâlding wie neffens de Vries in loyaliteit oan de muze.… Lês fierder