Twa gedichten foar in skilder
… Lês fierderMyn spylfeints blide dei
Wa helpt my op Pindus hichte
út dizze lichte
dêr’t ik lis allyk in ein
yn it griene flaaks te kwaakjen.
Sil ik it staakje,
fui, myn rie is no te’n ein.
Soene de Muzen dy’t heech sitte, it wol witte
dat har styfbern hjir sa leit,
dan hie ik help ta it ferjieren en it fieren
fan myn spylfeints blide dei,
mar ik wurd bang fan jierdeifersen, troch de bressen
dêr’t de grize tiid al siedt,
my neiby yn it spul ferbjustert en fertsjustert
hoewol myn plicht my twingt, gebiedt.
It bloed krûpt no troch nauwe ieren, stramme spieren,
smoarge hjerst krimpt focht en kleur.