Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Libbenstiden

logo.ensafh

 

 

Jim stêden fan de Eufraat!
Jim strjitten fan Palmyra!
Jim pylderwâlden yn ’e flakte fan de woestyn
Wêr binne jim?
Fan jimme binne,
Om’t jim oer de grinzen
Fan ’e sykheljenden gongen binne,
Troch de himelske reekdamp en
It fjoer de krunen nommen.
No sit ik dan ûnder wolken (dêr’t
Alles fan in eigen rêst hat) ûnder
Moai foarme iken, op
De reeëheide en frjemd
Ferskine my en ferstoarn
De geasten fan ’e silligen.

Oersetting: Piter Boersma

Lebensalter

Ihr Städte des Euphrats!
Ihr Gassen von Palmyra!
Ihr Säulenwälder in der Ebne der Wüste,
Was seid ihr?
Euch hat die Kronen,
Dieweil ihr über die Grenze
Der Othmenden seid gegangen,
Von Himmlischen der Rauchdampf und
Hinweg das Feuer genommen;
Jetzt aber sitz ich unter Wolken (deren
Ein jedes eine Ruh hat eigen) unter
Wohleingerichteten Eichen, auf
Der Heide des Rehs, und fremd
Erscheinen und gestorben mir
Der Seligen Geister.… Lês fierder

Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Oan de Parsen

logo.ensafh

 

 

Gun my ien simmer mar, jim machtigen!
En ien hjerst, sadat myn liet rypje kin,
Myn hert him, sêd fan swiete klanken,
Makliker oerjaan kin oan ’e dea.

De siel, dy’t by ’t libben syn godlik rjocht
Net krijt, rêst ek ûnder yn ’e Orkus net;
Mar is my ien kear slagge wat my
Oan ’t herte leit, it hillige, it gedicht,

Wolkom dan, o stilte fan ’e skimewrâld!
Tefreden bin ’k, al begeliedt myn snarespul
My net nei ûnderen ta; ien kear
As de goaden libje, fan mear ha ’k gjin ferlet.

Oersetting: Piter Boersma

An die Parzen

Nur einen Sommer gönnt, ihr Gewaltigen!… Lês fierder

Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Oan de jonge dichters

logo.ensafh

 

 

Leave bruorren! Hy ripet faaks wol ús keunst,
Om’t, in jongfeint allyk, hy langernôch gêste hat,
Gau ta it stille fan skientme;
Wês mar from, sa’t de Gryk dat wie!

Leavje de goaden, tink goed fan ’e stjerliken!
Haatsje de roes en de froast! Lear en beskriuw net!
As jim fan de Master eangje,
Freegje de grutte natuer om ried.

Oersetting: Piter Boersma

An die jungen Dichter

Lieben Brüder! es reift unsere Kunst vielleicht,
Da, dem Jünglinge gleich, lange sie schon gegärt,
Bald zur Stille der Schönheit;
Seid nur fromm, wie der Grieche war!

Liebt die Götter, denkt freundlich der Sterblichen!… Lês fierder

Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Oan Zimmer

logo.ensafh

 

 

De libbenslinen binne ûngelikens,
sa’t wegen binne, en de bergebôgen.
Wat wy binne, kin dêr in god foltôgje,
Mei harmonyen, ivich lean en frederikens.

Oersetting: Piter Boersma

An Zimmern

Die Linien des Lebens sind verschieden
Wie Wege sind, und wie der berge grenzen.
Was hier wir sind, kant dort ein Gott ergânzen
Mit Harmonien und ewigem Lohn und Frieden… Lês fierder

Pier Paolo Pasolini, André Looijenga

Pier Paolo Pasolini – David (fiif kear)

logo.ensafh

 

Pasolini (1922-1975) skreau yn syn jeugd, yn en nei de oarloch, yn it Furlan, de Noardeast-Italjaanske streektaal fan syn mem. Yn 1954 brocht hy in bondel út fan syn Furlan poëzij, La meglio gioventù (De bettere jeugd). Dêryn stiet it ûndersteande fers yn it earste skift, ‘Poesie a Casarsa (1941-1943)’. Faaks jouwe dy jiertallen it momint fan ûnstean fan dit fers oan.

David

Hingjend tsjin’e put, earme jonge,
draaisto nei my dyn leave holle
mei in fette glim yn ’e eagen.

Do bist, David, lykas in bolle op in dei yn april
dy’t yn ’e hannen fan in bern dat laket
swietwei rint nei de dea.… Lês fierder

Willem Tjebbe Oostenbrink, Melle Hylkema

Goldjebloemen/Goudsjeblommen

logo.ensafh

 

Met n schop en mien zeuntje an e haand
stamp ik kluten fien. n Koordje verbiendt
de stikken om perk te stellen
en t zaaibed te behoeden
veur kienderleke overmoed.

Zun stijt leeg oranje
goldjebloemen schienen
aal weer te bloeien.

Doar hurk ik noast opa met
moanvörmege zoadjes ien t knuustje.
t Vertraauwde silhouet buugt hum
over mij hin, gript even mien haand,
drukt dan d’eerde toe.

k Wies woar of dat et wotter moet,
op mien swadde klompen
zit t jonkje en schept.

Goudsjeblommen

Mei in skeppe en myn soantsje oan ’e hân
stamp ik kluten fyn. In triedsje ferbynt
de stokken om perk te stellen
en it siebêd te behoedzjen
foar bernlike oermoed.… Lês fierder

Willem Tjebbe Oostenbrink, Melle Hylkema

De smoak van hooi

logo.ensafh

 

Over t spikkelde asfalt trippelde t baauwmantje
veur de trekker uut. Ik lag op e woagen sabbelnd
op n hooispriet as of ales veurkaauwd worden mos
en roakte takken normoal onberiekboar.

Lege gollen wachtten tot an e hoanebaalken
op woagens pak veur pak loegd met hooi.
Wierzen ienslonken tot onofmoakte zinnen bleven
achter. Pluzen van popelieren zegen as weedmoed del.

Geluden van n loate junioavend droegen ver.
n Scholekster riep om heur piekjes, nevelslaangen
omkringelden d’hokkelengen. Boven sloten
trokken mistvitroages et laandschap dicht.

Toen e zun op n nije mörgen weer scheen, lag
t laand leeg, doagen waren allaang veurbij
hoog zummer, wiend verdreef de leste geur van hooi.… Lês fierder