Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Helte fan it libben / Hälfte des Lebens

logo.ensafh

 

 

Helte fan it libben

Mei giele parren hinget
En fol mei wylde roazen
It lân oer nei de see,
Jim prille swannen,
Draaierich fan tuten
Hâlde jim de kop
Yn ’t hillichnofteren wetter.

O ik, wêr fyn ik, as
It winter is, de blommen, en wêr
De sinneskyn,
En skaad fan de ierde?
De muorren stean
Wurdleas en kâld, yn ’e wyn
Kriezje de waaiers.

Oersetting: Piter Boersma

Hälfte des Lebens

Mit gelben Birnen hänget
Und voll mit wilden Rosen
Das Land in den See,
Ihr holden Schwäne,
Und trunken von Küssen
Tunkt ihr das Haupt
Ins heilignüchterne Wasser.

Weh mir, wo nehm ich, wenn
Es Winter ist, die Blumen, und wo
Den Sonnenschein,
Und Schatten der Erde?… Lês fierder

Irene Bal, Jacobus Q Smink

Twa fersen út Kaap de Goede Hoop

logo.ensafh

 

Rânen klaai

Sa’t it wetter fan it lân wyt,
tsjokke rânen klaai tekent,
swart tusken griene greiden wiet

sa ferjonget him myn taal,
skaaft him oan in leafde,
leave kearen leaver as de dea.

*

Randen klei

Zoals het water van het land houdt,
dikke randen klei tekent,
zwart tussen grazig groen en nat

zo verjongt zich mijn taal,
schuurt zich aan een liefde,
vele malen liever dan de dood.

*

*

Healsliten

Oerfleanend fan eigenskippen
ferset de studearkeameraventoersman
de libbens fan wiere feinten, lyk as
hy der sels graach ientsje west hie.

Spullet monopoalje mei moaraal,
preket in provinsjestêd by elkoar,
folslein mei optochte lichte fûgel
dy’t him sûnder ferset bemint.… Lês fierder

Durk van der Ploeg, Rod Jellema

It keammerke

logo.ensafh

 

Der giet neat mear foarby.
De ierde stiet stil, liket it wol.
Ik tink dat ik der bin.
Dit is myn holle net.
De stoel wol net mear kreakje.
It bêd lei sa stil as snie.

It is lang lyn dat de suster
Ut ’e bibel lies fan ’e Salving.
Us beppe koe by tsjuster waar
Sa geitich út it ear rûke.
Dat ik dêr no oan tinke moat.

Net fier fan dit plak
Wurdt in grêf stutsen,
No’t it mês fan ’e winter
De ynhouten keept.

Om my hinne wurdt de stilte
Sa grut as in seale,
Dat ik sjoch skreken om.… Lês fierder

Durk van der Ploeg, Rod Jellema

Kritik der praktischen Vernunft

logo.ensafh

 

De ingel fan it materialisme
Dreacht gouden wjukken.
Hja tsjinnet de statussymboalen
En draacht har de minsken op as goaden.
De kultuer ferstiennet op
De pleinen fan de stêd.
De ingel makket de minske
Offfallich as in keppeldier.

De dichter is in auto.
Hy stiet as in brûnzen byld yn it park.
Hy is in masinaal kreatuer.
In bern fan de filosoof.
De dichter seit, de muuze is blyn.
Hja libbet by de dei.
Ik skriuw de tredde wierheid,
Wetten foar psychology,
Deiboeken fan poézij
En grêfskriften fan 100 megaton.

Ik kin myn eigen skrift net lêze.
Myn namme is in statussymboal.… Lês fierder

Zhang Ji, Piter Boersma

fersuchting om in hierspjelde

logo.ensafh

 

de spjelde wie fergrize wer foar it ljocht kommen
út ’e djippe modder wei doe’t se in put rommen
âldmoadrich is it kronkeljende fenikspear
nee as hollefersiering wol gjinien him mear

famkes seagen om bar fan wa soe er west ha
woenen him wer glimme litte dat se poetsten ta
hy rûkte net mear nei lekker guod foar it hier
de ynskripsje fermelde gjin moanne of jier

rêden mar yn in doaske stoppen se him wei
ferlern en net brûkt krekt sa’t er yn ’e grûn lei

Oersetting/bewurking: Piter Boersma

(De oersetting/bewurking berêst net op it Sineeske orizjineel, mar is makke op basis fan de frije oersetting fan W.L.Lês fierder

Irene Bal, Jacobus Q Smink

Irene Bal: twa gedichten

logo.ensafh

 

Kaap de goede hoop

Ik hoopje dat ’k altyd fan dy hâld
lykas do fan my doe’t lucht en licht,
wy in iglo wiene tsjinoer de kjeld.

Doe ’t sûnder fêst te rinnen,
dyn hannen de kaap rûnen
en ik nei eefkes gicheljen ferstomme.

*

Kaap de goede hoop

Ik hoop dat ik altijd van je houd
zoals jij van mij toen lucht en licht,
wij een iglo waren tegen de kou.

Toen zonder vast te lopen,
je handen de kaap rondden
en ik na even giechelen verstomde.

De pit

Stroeve tosken wrotte troch de bekjelûker
oant de pit dêr’t in toatem fan grime
fertriet de tagong ûntseit.… Lês fierder

Freda Kamphuis, Jacobus Q. Smink

Freda Kamphuis: twa gedichten

logo.ensafh

 

Yn Satie

As lytse losse baarkes
batskje der klanken
troch de keamers
draaie har
om alles
hinne

ien
slankje
fan klanken
kronkelet oer-
stadich om har ankels
sobbet súntsjes oan har teannen.

*

In Satie

Als kleine losse golfjes
kabbelen er klanken
door de kamers
draaien zich
rond alles
heen

één
slangetje
van klanken
kronkelt tergend
langzaam om haar benen
sabbelt zachtjes aan haar tenen.

Tearst

Sy siket hjoed
har grize blommen
bledsjes broazel
as jiske
fan ferstoarnen.

Skikt dizze
yn de lege faas
blaast bledsjes
ta in waas
dy’t alle keamers folt.

*

Teerst

Zij plukt vandaag
haar grijze bloemen
blaadjes broos
als as
van overledenen.… Lês fierder