O myn leafste, sa fier as de stjerren bist
gjin dei, gjin nacht dat ik net dyn waarmte mis,
do dy’t foar my net te berikken is.
Wat bliuwt der oer fan wat it libben en de leafde is,
hoe fine wy mekoar werom nei dizze tsjusternis.
’k Ha dy sa leaf, mar der is nimmen dy’t it wit,
o leafste do.

Jim famkes fan Auschwitz
jim famkes fan Dachau
fertel my dochs wêr’t myn leafste is
fertel my dat der noch hope is
fertel har dat ik har mis.
har sa mis.

Wa wit hoe lang sy no al ûnderweis is
yn fodden klaaid en sa ferklomme
har lûd dat bruts en stadichoan ferstomme.… Lês fierder

De stiennen trep rint fier omleech
de delstap nei bloed en nei triennen,
dêr wachtet de driging fan de dea
tsjin oermacht is neat te begjinnen.

Sy tôgje mei stiennen op ’e rêch
in lêst dêr’t se ûnder beswike,
de joaden en de partisaan
it binne al libbene liken.

Hjir hearde Andonis in stim
út need it wanhopige roppen,
o kameraat, o kameraat
bring my út de hel wer nei boppen.

Mar dêr op dy brede trep omleech
moat elk foar de fijân ferskine,
in mins is net langer in mins
begrutsjen feroaret yn pine.

De joad hy kaam net mear oerein
hy koe syn lêst net mear drage,
Andonis naam doe dy twadde stien
sûnder him te beklagen.… Lês fierder

Myn namme dat is Yannos Ber,
gjin stikeltried dat my noch keart,
’k sammelje moed, flechtsje foargoed,
op wide wjokken bin ik ûnderweis nei hûs
op wide wjokken bin ik ûnderweis nei hûs.

Jou my iten, jou my klean,
’k ha noch sa’n lange wei te gean,
rik my jim hân, fier oer it lân,
de wyn dy draacht my want ik wol sa graach nei hûs
de wyn dy draacht my want ik wol sa graach nei hûs.

O kristenminsken hear myn stim,
en wit dat ik gjin moardner bin,
leau mar gewoan, nim fan my oan,
’k bin op ’e flecht omdat ik gjin minsken deadzje koe
’k bin op ’e flecht omdat ik gjin minsken deadzje koe.… Lês fierder