X .

– O, lichte Visioenen mijner Jeugd!
Al, àl te dierbare herinneringen,
Toen ‘k dorst met stamelenden mond te zingen
De groote droomen mijner zienersvreugd.

Gaat heen, ‘t wordt tijd: op wilde golven dringen,
Wat géén mensch deert en niemand ook verheugt,
Grootmachtig-naakte en gruwbaar-simple dingen …
‘k Zeg thans Mij-zelven en Diens groote Deugd:

Der Smart oprijzing en der Mensch-vreugd val,
Der Wijsheid bitterst, wat elk mensch zou zwijgen,
Diep-menschelijke Waarheid, wees gegroet!

Want uit het binnenst van Mijns-Zelfs-zelf zal
Op maat van zware melodieën stijgen
De Apokalupsis van mijn donkren gloed.

Willem Kloos

 
 
X.

-O, lichte fisioenen fan myn jeugd!… Lês fierder

IX.

O gij, die mij, toen alles mij verliet,
En ééne somberheid dees ziel omving,
Die langzaam stervende in haar laatst verdriet,
Tè zwak was voor de laatste worsteling; –

Uw eigen glorie om het hoofd mij hing,
En door úw ziel mij aan mijzelf verriedt,
Heerlijk mij heffend in den lichten kring
Van uwe liefde en ‘t eeuwig-lichtend lied.

Gij, die nu voortaan aan mijn zijde gaat
En als de weerschijn van mij zelf mij zijt,
Een lichtstraal voor mijn voeten waar ik viel, –

Leef in uw lichte droomen voort en laat
Den gloed dier gouden vlammen om úw ziel
Een glorie breiden tot in eeuwigheid.… Lês fierder

VIII.

Gij, die mij de eerste waart in ‘t ver Verleên,
Toen alles was één schoone somberheid,
Gij zult mij de allerlaatste zijn. Ik wijd
Dit stervend hart U, met mijn laatste beên.

Want àl mijn dwalingen en àl mijn strijd,
En wàt ik heb geliefd en heb geleên,
Het waren allen slechts als zooveel treên
Tot waar Gij eeuwig troont in Heerlijkheid.

Eén, één moet zijn aan Wie ik alles gaf,
En leven kan ik niet, dan als ik kniel,
‘t Zij voor Mijzelf, een Godheid of een Droom:

De Godheid stierf… Ikzelf ben als haar Graf:
Kom Gij dan, nu ik val… Ziel van mijn Ziel,
Die niets dan droom zijt… ‘k roep u aan: O, koom!… Lês fierder