Fan âlde winen preau ik grif noch nea,
fan Ossiaan syn sangen wit ik neat,
wat moat ik oan mei dat ferlitten gea,
mei Skotlân en syn moanne, bluodderich read?

Wer hear ik yn ‘e broeierige stilte
de harpe: stjoert de raven in âlde mied,
yn ‘t moanneljocht flitse de sjaals en kilten –
in rezjimint dat út ‘en fjouwerjen giet!

De dreamen fan ‘e doarmjende minstrelen
binn’ no myn part, as erfenis my wûn.
Wit, as nêst en buert jo gâns ferfele,
dat, yn foarried al is ‘t jo ferjûn.

Sûnt jier en dei passearje al dy sangen
‘t neislachte, en mei in fêste stim
sil wer in skald in liet yn wurden fange,
in liet ea fan in oar en no fan him.… Lês fierder

Wêr gean ik dizze jannewarismoanne op ‘e skûl?
Wyld hat de iepen stêd him skraachwurk oan my klonken…
Hoe hâld ik my steande, ik âlje, jou in gûl,
fan skoattels, paperclips en tichte doarren dronken.

Fan it blaffen galmje de túchguodstegen,
as rommelsouders eagje smoarch de skeinde strjitten,
djoeiend drave ynienen jonges allerwegen,
om dan yn hoeken en yn gatten wei te sjitten.

En yn in liuwekûle grôtfol wartich skimerljocht
glyd ik op nei in iisbedutsen wetterkraan,
al stroffeljende slok ik kâlde deade lucht
en krieën stowe nei de himel yn in koartswaan.

‘k Stoarje se nei, bûns op in heining dy’t dêr stiet
en skreau, as soe beferzen hout it hearre kinne:
in lêzer graach, in dokter, freon mei goede ried!… Lês fierder

In ile reekplom dy’t him yn it swurk ferliest,
ik soe no ek, fersmacht’ troch frijheid, kâld, it friest,
yn in serene sang de wrâld it leafst ferlitte,
ferdwine foar altyd. Troch de besnijde strjitte
moat ik lykwols gean op dizze lette jûn.
It westen gloeit noch nei en ergens blaft in hûn,
‘k kom op myn paad sa no en dan passanten tsjin.
Net sprekke graach! Wat andert ‘k jo ek skuldich bin.

Oersetting: Andries Miedema

Brûkte edysje: Rusland – Lethe – Lorelei, útjouwerij Azazello, 2005
Nederlânske oersetting fan Nina Targan Mouravi… Lês fierder

In ile reekplom dy’t him yn it swurk ferliest,
ik soe no ek, fersmacht’ troch frijheid, kâld, it friest,
yn in serene sang de wrâld it leafst ferlitte,
ferdwine foar altyd. Troch de besnijde strjitte
moat ik lykwols gean op dizze lette jûn.
It westen gloeit noch nei en ergens blaft in hûn,
‘k kom op myn paad sa no en dan passanten tsjin.
Net sprekke graach! Wat andert ‘k jo ek skuldich bin.

Oersetting: Andries Miedema

Brûkte edysje: Rusland – Lethe – Lorelei, útjouwerij Azazello, 2005
Nederlânske oersetting fan Nina Targan Mouravi… Lês fierder

As in mearstimmich famkeskoar, ynbannich mongen,
sjonge de tsjerken, iders mei syn eigen klank.
Ik sjoch yn stien de rûne wynbraubôgen fongen
fan de Oespenskikatedraal, sa heech en rank.

Ik seach fan de troch aartsingels fersterke wâlen
fan wûnderbare hichte gâns de stêd oerdel.
Ik waard troch smert yn ‘e Akropoalis dêr oerfallen
om al dat ik ta Ruslâns namme en skientme tel.

Ik sjoch it wûnder fan in hôving yn in slomme
dêr’t yn it swurk de dowen koere tsjin it blau,
dêr’t troch in non de âlde sangen ta ús komme,
sierlike Oespenskikatedraal – Florence yn Moskou.

Tusken dy fiifkoepelige prûze katedralen
dy’t Italjaansk en tagelyk sa Russysk binne,
sjoch ik Auroara hjir opnij op ierde dalen,
mar dan yn bûnt en mei de namme fan in Russinne.… Lês fierder

Ik krij gjin lucht, om’t ‘t swurk fan maitsen krielt
en nergens is in stjer dy’t my wat meldt.
Mar der is muzyk dy’t it stasjon besiel’t,
faaks binn’ dêr sanggoadinnen mei besteld.
Soms dat it fluitsjen fan ‘e trein de klank fernielt,
alear’t de strikersgroep ta ien wer gearsmelt.

In park. De glêzen stolp fan de stasjonshal.
Betsjoend is ‘t ryk fan stiel en steam.
Yn ‘e bewalme, himelske gehoarseal, oer ‘t al,
spraat in wagon syn galmjend spul, ik neam:
in pauwegjalp en Steinway’s swiere tongfal.
Ik bin te let. Bin bang. Dit is in dream.

Fan fioelen klinkt dêr lûd it kleiliet
en ik gean yn ‘e hal, dat glêzen wâld,
dêr’t woast de wel fan ‘t nachtlik koar kryt,
de rook fan roazen yn in moffe kas tahâldt.… Lês fierder