(ferfolch)

Hy wol altefolle fjild beslaan.
Honger is in skerp swurd.
Hy draacht wetter en fjoer yn ien hân.
Jin oars foardwaan kinne. Suver poëtysk, oarekant dit en dat.

Hoe ealer hout, hoe bûchsumer twiich.
Ferlykber mei de foarige. Pro-fleksibiliteit.

Folle ferjit dy’t net skriuwe kin.
Se driuwe de sinne om it hûs.
Se binne ferantwurdlik foar har eigen ûngelokkigens.

Se ha him op fûle aaien set.
Se ha him yn in minne sitewaasje set.

Ik begear gjin tsjokker spek (ik bejerje nin tsjokker spek).
Ik wit wol wêr’t de kloat gersket.
Gerak. Kloet (stôk om te bomen) hie al dúdlikernôch west.… Lês fierder

(ferfolch)

Hy wol altefolle fjild beslaan.
Honger is in skerp swurd.
Hy draacht wetter en fjoer yn ien hân.
Jin oars foardwaan kinne. Suver poëtysk, oarekant dit en dat.

Hoe ealer hout, hoe bûchsumer twiich.
Ferlykber mei de foarige. Pro-fleksibiliteit.

Folle ferjit dy’t net skriuwe kin.
Se driuwe de sinne om it hûs.
Se binne ferantwurdlik foar har eigen ûngelokkigens.

Se ha him op fûle aaien set.
Se ha him yn in minne sitewaasje set.

Ik begear gjin tsjokker spek (ik bejerje nin tsjokker spek).
Ik wit wol wêr’t de kloat gersket.
Gerak. Kloet (stôk om te bomen) hie al dúdlikernôch west.… Lês fierder

(Foar it skrikkeljier ús Hearen 1676, praktisearre troch MP, leafhawwer der matematyske keunsten. Gedrukt te Leeuwarden by Schelte Jochems, vooraan in de grote Hoogstraat, bij de Brol.)

Yn dit almanakstik sieten wat obskuere passaazjes dy’t my it rjocht ta wat ferfraaiingen joegen. Want dit gedicht rimet of rimet net, al nei’t de skriuwer it delskreau. En mei dy ferfraaiingen doch ik miskien wer wat ôfbrek oan de it ûnbeholpen en nayf gerym. De skriuwer hat lijen om it gedicht yn dichtfoarm del te setten. Nettsjinsteande hat it gedicht, hoe ûnbeholpen ek, in beskate sjarme. Dat komt omdat it hannelet oer de ivige en liiflike realiteit fan it waar, dat elkenien oan it liif fiele kin, ek no noch, en de rûngong fan de seizoenen, dy’t wy moderne minsken ek noch belibje.… Lês fierder

(Foar it skrikkeljier ús Hearen 1676, praktisearre troch MP, leafhawwer der matematyske keunsten. Gedrukt te Leeuwarden by Schelte Jochems, vooraan in de grote Hoogstraat, bij de Brol.)

Yn dit almanakstik sieten wat obskuere passaazjes dy’t my it rjocht ta wat ferfraaiingen joegen. Want dit gedicht rimet of rimet net, al nei’t de skriuwer it delskreau. En mei dy ferfraaiingen doch ik miskien wer wat ôfbrek oan de it ûnbeholpen en nayf gerym. De skriuwer hat lijen om it gedicht yn dichtfoarm del te setten. Nettsjinsteande hat it gedicht, hoe ûnbeholpen ek, in beskate sjarme. Dat komt omdat it hannelet oer de ivige en liiflike realiteit fan it waar, dat elkenien oan it liif fiele kin, ek no noch, en de rûngong fan de seizoenen, dy’t wy moderne minsken ek noch belibje.… Lês fierder