Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 26. Gysbert Japicx

logo.ensafh
De kristlike Gysbert II

De tsiende psalm

1.
Wêrom, ús God, wêrom steane Jo sa fier?
Wêrom ferskûle, yn ’e tiid fan need en bea?
Och! It godleas skom, fjoer-hjit, as wreed ûndier,
oermoedsk, ferfolget it earm from folk ta d’ dea.
De earmoedige achtsje se lyts, ja min as neat.
Lit har eigen oanslach eigen holle oangripe,
lit har eigen tins har kwea hert sels trochknipe.

2.
De ferdoarne, O, en yn it ferdjer behurd’,
dy jout slim op fan it fûl’ troch him ferrjocht’,
giet godleas op syn smjuntich misdie grut
hy spilet, graai en klau wat rint of fljocht,
hy priizget winstb’jach, slokt yn wat er sjocht,
hy âlet, hy mâlet, hy râlet smaad, skande, ûneare,
o himel-spyt, hy lasteret de Heare.

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 26. Gysbert Japicx

logo.ensafh
De kristlike Gysbert II

De tsiende psalm

1.
Wêrom, ús God, wêrom steane Jo sa fier?
Wêrom ferskûle, yn ’e tiid fan need en bea?
Och! It godleas skom, fjoer-hjit, as wreed ûndier,
oermoedsk, ferfolget it earm from folk ta d’ dea.
De earmoedige achtsje se lyts, ja min as neat.
Lit har eigen oanslach eigen holle oangripe,
lit har eigen tins har kwea hert sels trochknipe.

2.
De ferdoarne, O, en yn it ferdjer behurd’,
dy jout slim op fan it fûl’ troch him ferrjocht’,
giet godleas op syn smjuntich misdie grut
hy spilet, graai en klau wat rint of fljocht,
hy priizget winstb’jach, slokt yn wat er sjocht,
hy âlet, hy mâlet, hy râlet smaad, skande, ûneare,
o himel-spyt, hy lasteret de Heare.

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 24. Gysbert Japicx

logo.ensafh
De Lyryske Gysbert IV

Jaan is leafde, nimmen is tsjeafte
(Wize: mijne harp bekleedt met rouwe)

1.
Yn it tule-wrakseljen, yn it djoeien,
yn it snap-snobjen, ljeaf,
yn it fereale-lille-boartlik stoeien
neamste my tsjeaf, tsjeaf:
om’t ik ûnder patkerije,
pea-sljocht, sûnder lûd,
intere mei mûle-stjit twa trije
dyn giel-poddehier en toet.

2.
Gouden krollebolle holle,
it liket berns-petear,
jaan of nimmen, skeelt rju folle:
haw ik stellen, hear,
as ik jou? Ho! Kin in jouwer
tsjeaverij begean?
Bazelsto net, fjildbebouwer?
Wa soe it oars ferstean?

3.
Dij soe ik earder, mei rjocht, betichtsje
fan tsjeafstal, stellerij:
by dat patsjen, by it swichtsjen,
stielsto it hert fan my.

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 24. Gysbert Japicx

logo.ensafh
De Lyryske Gysbert IV

Jaan is leafde, nimmen is tsjeafte
(Wize: mijne harp bekleedt met rouwe)

1.
Yn it tule-wrakseljen, yn it djoeien,
yn it snap-snobjen, ljeaf,
yn it fereale-lille-boartlik stoeien
neamste my tsjeaf, tsjeaf:
om’t ik ûnder patkerije,
pea-sljocht, sûnder lûd,
intere mei mûle-stjit twa trije
dyn giel-poddehier en toet.

2.
Gouden krollebolle holle,
it liket berns-petear,
jaan of nimmen, skeelt rju folle:
haw ik stellen, hear,
as ik jou? Ho! Kin in jouwer
tsjeaverij begean?
Bazelsto net, fjildbebouwer?
Wa soe it oars ferstean?

3.
Dij soe ik earder, mei rjocht, betichtsje
fan tsjeafstal, stellerij:
by dat patsjen, by it swichtsjen,
stielsto it hert fan my.

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 23. Gysbert Japicx

logo.ensafh
De Lyryske Gysbert III

Wa’t tiid net brûkt, ‘dy’t tiid ûntgliidt, ûntfljocht, ûntdûkt’, men wurdt se kwyt
(Wize: si c’est pour mon pucelage.)

Ljeafke, lit ús sobje en sabje
wylst it ús mûlket, lumet en lêst,
dat is ommers fierwei bêst.
Lit se gnoarje en ús belabje,
waans fjoer waard ta jiske en tar.
Alle dwaan hat tiid en bar.

Sinne en moanne rize en dûke,
simmer, winter, foarjier, hjerst
einje en libje alwer as earst.
Tutelke, as we ús tiid net brûke,
no’t se ús tsjinnet, rint se te ein:
en wa tilt wer de holle oerein?

Paaierke, myn swiet fermeitsjen,
dy’t my himels swietheid jout:
jou my hûndert patkes, bout!

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 23. Gysbert Japicx

logo.ensafh
De Lyryske Gysbert III

Wa’t tiid net brûkt, ‘dy’t tiid ûntgliidt, ûntfljocht, ûntdûkt’, men wurdt se kwyt
(Wize: si c’est pour mon pucelage.)

Ljeafke, lit ús sobje en sabje
wylst it ús mûlket, lumet en lêst,
dat is ommers fierwei bêst.
Lit se gnoarje en ús belabje,
waans fjoer waard ta jiske en tar.
Alle dwaan hat tiid en bar.

Sinne en moanne rize en dûke,
simmer, winter, foarjier, hjerst
einje en libje alwer as earst.
Tutelke, as we ús tiid net brûke,
no’t se ús tsjinnet, rint se te ein:
en wa tilt wer de holle oerein?

Paaierke, myn swiet fermeitsjen,
dy’t my himels swietheid jout:
jou my hûndert patkes, bout!

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud i. | 17. Johan fan Hichtum

logo.ensafh
Wouter en Tjalle (II)

Tjalle
Mar Wouter, liichste net?

Wouter
Hey hey, lit my betsjen.
It noflikst komt noch oan, kinste sa lang net swije?
Ik stie en seach mar ta, ‘k koe foar it ferstân net krije
wat dit spul betsjut: te’n lêste seach ik twa
sa leaflik yn in hoeke, dat doe tocht ik ja,
ik ken de kaart no wol: dit sil in brulloft wêze,
men sil inoar de mis fan tusken-de-lekkens lêze.
Ik moat dit spul oanskôgje, it duorre net te lang
of ik seach, se jeiden de breid dêr goed op stang.
Hja skuorden har nei it bêd, ik hearde har wol kriten,
hja warde har as in man mei klauwen en mei biten.

Lês fierder