Eric Hoekstra

Waatze Gribberts brulloft (1)

logo.ensafh

1

Persoanlike noat (Subjektive ynlieding)

O eal hear fan smachtsjende Lêzers en Leafhawwers fan 17e ieuske Fryske literatuer – ha ik sa myn manmachtige doelgroep net moai krekt omskreaun?

Ja, de simmer is oer syn langste dei hinne, de moanne hat fol west en yn it skûlliif fan ‘e natuer ripet it sie fan fruit en nôt. Alsa begjint ek Midfrysk Goud wer te rypjen en frucht te setten, ear’t de fruchtberheidsprins anneks gelearde wer offere wurde sil oan de dea, en yn ‘e winter ta de ûnderwrâld ôfsakje sil, om pas yn ‘e maitiid wer nij libben ynblaasd te krijen fan ús leave Frouwe Natuer.… Lês fierder

Midfrysk Goud ii | Durk Linige (slot)

logo.ensafh

Twa gedichten foar in skilder

Myn spylfeints blide dei

Wa helpt my op Pindus hichte
út dizze lichte
dêr’t ik lis allyk in ein
yn it griene flaaks te kwaakjen.
Sil ik it staakje,
fui, myn rie is no te’n ein.
Soene de Muzen dy’t heech sitte, it wol witte
dat har styfbern hjir sa leit,
dan hie ik help ta it ferjieren en it fieren
fan myn spylfeints blide dei,
mar ik wurd bang fan jierdeifersen, troch de bressen
dêr’t de grize tiid al siedt,
my neiby yn it spul ferbjustert en fertsjustert
hoewol myn plicht my twingt, gebiedt.
It bloed krûpt no troch nauwe ieren, stramme spieren,
smoarge hjerst krimpt focht en kleur.

Lês fierder

Midfrysk Goud ii | Durk Linige (slot)

logo.ensafh

Twa gedichten foar in skilder

Myn spylfeints blide dei

Wa helpt my op Pindus hichte
út dizze lichte
dêr’t ik lis allyk in ein
yn it griene flaaks te kwaakjen.
Sil ik it staakje,
fui, myn rie is no te’n ein.
Soene de Muzen dy’t heech sitte, it wol witte
dat har styfbern hjir sa leit,
dan hie ik help ta it ferjieren en it fieren
fan myn spylfeints blide dei,
mar ik wurd bang fan jierdeifersen, troch de bressen
dêr’t de grize tiid al siedt,
my neiby yn it spul ferbjustert en fertsjustert
hoewol myn plicht my twingt, gebiedt.
It bloed krûpt no troch nauwe ieren, stramme spieren,
smoarge hjerst krimpt focht en kleur.

Lês fierder

Midfrysk Goud ii | Durk Linige

logo.ensafh
Religieus

Utbret wurde

Tank God mei my op dizze stûne
fan dat ik as in tsiis waard fûn
en yn myn memme skert bewarre
dy’t my mei bonke en fleis omsette,
sine-trie keunstich frissele hat,
santich jier yn ien jier sparre.

Tank Hear dy’t my, myn wiif en bern
jins geunst yn seine noch lit sjen
al woe it net altyd rjocht sêft gliede
doe’t my, o fui, de moed ûntbriek,
doe deads grime yn myn hertsier stiek
en it swurd gie troch de memme-side,
mar alles alles fljocht tel wei
mei it soer en it swiet as dizze dei
nei de ivichheid om út te brieden.

Lês fierder

Midfrysk Goud ii | Durk Linige

logo.ensafh
Religieus

Utbret wurde

Tank God mei my op dizze stûne
fan dat ik as in tsiis waard fûn
en yn myn memme skert bewarre
dy’t my mei bonke en fleis omsette,
sine-trie keunstich frissele hat,
santich jier yn ien jier sparre.

Tank Hear dy’t my, myn wiif en bern
jins geunst yn seine noch lit sjen
al woe it net altyd rjocht sêft gliede
doe’t my, o fui, de moed ûntbriek,
doe deads grime yn myn hertsier stiek
en it swurd gie troch de memme-side,
mar alles alles fljocht tel wei
mei it soer en it swiet as dizze dei
nei de ivichheid om út te brieden.

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud ii | Durk Linige

logo.ensafh
Twivel

De twivelder

Wat bin ik, en fan wêr, wêrhinne, wannear fersliten?
Wat seit de twivelder hjir, as hy syn hert los bynt,
“In spylwurk fan it tafal, by it tafal smiten,
in simpel bygefal, dat simpelwei ferdwynt.”
De godstsjinst sprekt: “hark ta, hy is it wurk des wize Wekker,
út goedens fuort teamd en ta it heechst gelok optreaun!
De freon, de soarch, it bern fan ’e algemiene Makker
dy’t oan syn fuottebank tûzene wrâlden reau!”
O wee him dy’t gjin treast sa himelsk wier wol hearre,
wa’t ljocht gjin ljocht, gjin sin jout op de ierdbol-rûn,
al wat er hjir ûntfangt, ûntslûpte it blyn Lot’s twirre,
al wat him driicht, oerstjelpt, fljocht stjoerleas sûnder grûn.

Lês fierder
Eric Hoekstra

Midfrysk Goud ii | Durk Linige

logo.ensafh
Twivel

De twivelder

Wat bin ik, en fan wêr, wêrhinne, wannear fersliten?
Wat seit de twivelder hjir, as hy syn hert los bynt,
“In spylwurk fan it tafal, by it tafal smiten,
in simpel bygefal, dat simpelwei ferdwynt.”
De godstsjinst sprekt: “hark ta, hy is it wurk des wize Wekker,
út goedens fuort teamd en ta it heechst gelok optreaun!
De freon, de soarch, it bern fan ’e algemiene Makker
dy’t oan syn fuottebank tûzene wrâlden reau!”
O wee him dy’t gjin treast sa himelsk wier wol hearre,
wa’t ljocht gjin ljocht, gjin sin jout op de ierdbol-rûn,
al wat er hjir ûntfangt, ûntslûpte it blyn Lot’s twirre,
al wat him driicht, oerstjelpt, fljocht stjoerleas sûnder grûn.

Lês fierder