Pier Bergsma oer ‘Leafde yn oarlochstiid’ van Willem Verf

logo.ensafh

Sneintemiddei 23 maart waard yn literêr kafee De Gouden Leeuw fan Tresoar it nije boek fan Willem Verf presintearre. Neffens Ernst Bruinsma, útjouwer by de Afûk, is Verf deryn slagge om oan in lange rige in unyk boek ta te heakjen oer in persoanlike skiednis. Mei dy lange rige bedoelde er al dy boeken dy’t troch de jierren hinne oer it tiidrek 1940–1945 skreaun binne. Bruinsma neamde De laars op de nek fan Maurits Dekker, dat al yn 1945 útkaam, mar der falt ek te tinken oan boeken as Pastorale fan Vestdijk en De donkere kamer van Damocles fan Hermans út 1958.… Lês fierder

Sprachen unter der Lupe: Saterfriesisch und Niederdeutsch

logo.ensafh

Die hochdeutsche Sprache ist ein relativer Neuankömmling in Norddeutschland. Noch vor einigen Jahrzehnten waren hier friesische und niederdeutsche Mundarten die alltäglichen Umgangssprachen. Heute fristen diese in vielen Regionen ein Schattendasein, und selbst in Norddeutschland ist vielen Menschen nur wenig über sie bekannt.

Lês fierder by Henk WolfLês fierder

Besprek Willem Verf ‘Leafde yn oarlochstiid’

logo.ensafh

Mijn eerste Friese roman (Rink van der Velde – De Fûke) las ik zo’n vijftig jaar geleden. Ook bij later herlezen maakte de kleine roman, die zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelt, grote indruk. Het deze maand verschenen nieuwe boek van Willem Verf, Leafde yn oarlochstiid, trof me op dezelfde manier. Misschien speelt daarin ook een rolletje dat we hier in Koudum eerder dit jaar een indrukwekkende tentoonstelling met verhalen over de Tweede Wereldoorlog hadden.

De nieuwe, kleine roman van Willem Verf speelt zich voor het grootste deel af in de Tweede Wereldoorlog en we volgen personages zowel in Nederland (Friesland) als in Duitsland. … Lês fierder

Kollum Arjan Hut: Poëzy fan de ivichheid

logo.ensafh

Foaryn de Mennistetsjerke oan de Wurdumerdyk yn Ljouwert, neist de sprekstoel, stiet in tafel mei dêrop in portretfoto fan de dichter. De tsjerke sit stiiffol. It lûd fan de sprekkers galmet troch de romte, en nei it foardragen fan de gedichten klinkt yn stee fan applaus inkeld in swiere stilte. Sa hat de presintaasje fan syn dichtbondel wat fan in begraffenis.

De dichter sels is der net by. Willem Abma ferstoar in simmer lyn, en yn de bondel Bewarre steane syn lêste gedichten. In postume útjefte, fan in dichter dy’t gauris oer de dea skreau. Philippus H. Breuker skriuwt yn it foaropwurd dat de dea foar de dichter earst in skrikbyld is, mar letter wurde foar him libben en dea in ienheid.… Lês fierder

Hoe het Nederduits naar Friesland kwam

logo.ensafh

Daarmee kom ik bij het te bespreken boek van Jonkman & Versloot, Het Friese ‘Nederduits’, dat juist expliciet in taalscenario’s denkt. Het Nederduits uit de titel doelt op de volkstaal van de Nederlanden door de eeuwen heen, die tot diep in de negentiende eeuw Nederduits(ch) werd genoemd. De titelformulering is in dubbele zin programmatisch: Nederduits gaat over meer in tijd en ruimte dan het (huidige) Nederlands, en het is Fries omdat het ook eigen is aan Friesland en daar niet als ‘Fremdkörper’ gezien hoeft te worden.

Lês fierder by Michiel de Vaan op FrisistykLês fierder

Kollum Gerard de Jong: Rimini

logo.ensafh

‘Motte wy ’t nag over Kris Callens hewwe?’

Biertsy met kammeraat Hendrik, sonovergoaten terras, goudene dâg.

‘Mot ‘t? Elkeneen die’t ik d’r over hoor sait dat ’t se niks ferbaast.’

‘D’r binne ok ândere geluden. Neffens psycholoog Irma van Steijn binne deuze mânly ‘gepassioneerd en gedreven’, hewwe se ’n enorme drive. At ’n passjoneerd en dreven man an de burrel gaat, wort syn drive ‘n seksuele drive, sait se. Is hij an syn driften overleverd. En gyneen die’t ‘t die aarme siel fertelt. De oplossing: Stoppe met werkburrels.’

Lês fierder by Stichting Bildts AigeneLês fierder

Blog Jaap Slager: Fan eangst en ûnwissens

logo.ensafh

Erich Fromm bûgde him yn Die Furcht vor der Freiheit (1941) oer de fraach wêrom oft ‘Millionen von Deutschen ebenso bereitwillig ihre Freiheit aufgaben, wie ihre Väter fur sie gekämpft hatten; daß sie, anstatt sich nach Freiheit zu sehnen, sich nach Möglichkeiten umsahen, ihr zu entfliehen; daß weitere Millionen gleichgültig waren und nicht glaubten, daß die Verteidigung der Freiheit es wert sei, fur sie zu kämpfen und fur sie zu arbeiten.’
Wy bûge ús goed tachtich jier letter oer deselde fraach, allinnich wy folje foar ‘Deutschen’ yn ‘Menschen’ – oftewol Russen, Amerikanen, Jeropeanen, Aziaten en Afrikanen gelyk  – en wy sette de tiidwurden yn it presens del.… Lês fierder