‘It is in moaie maitiidsdei. Wim stiet by syn skiep, der is ommers altyd wat te sjen. Twa lamkes moat er drinke litte, mar oars giet it dêr yn it Leechlân sa’t it gewoanwei gean moatte soe. Efkes letter is it krekt as ferstapt Wim him yn it stikje grûn dêr’t niis nije beamkes plante binne. Wim, lykwols, hat him net ferstapt. Hy falt samar om. It hert wol net langer mear.’
Sa likernôch iepene de sprekster de tsjinst ta oantinken oan in neef fan de frou. Se hie moaie ferhalen oer Wim, yn it bygeboutsje fan de tsjerke fan Warten.… Lês fierder