Tsjintwurdich is alles better, hearde ik dizze wike yn in kollum. In kollum is ek mar in miening, sei in oare kollumnist. Dy lêste hie fansels grut gelyk. It is grutte ûnsin dat tsjintwurdich alles better is. De ierde soe daliks ja sizze as er prate koe. It bewiis dêrfan seach ik ferline wike yn in dokumintêre.
Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder
Vandemiddag he’k Abe de Vries op vesite had. Dichter, winner van de Gysbert Japicxpries, journalist van et Friesch Dagblad. Hi’j het mi’j vandemiddag interviewd veur die kraante. Omdawwe gemienschoppelike vrunden hebben, kennen we mekeer al jaoren. D’r kwam hier dus gien wildvremde man over de heerd. We hebben genoeglik praot. Fotograaf Rens Hooyenga het foto’s van me maekt bi’j de Scheene.
Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder
De eerste Nederlandstalige dichter die we bij naam kennen is Heinric van Veldeke, ergens rond het midden van de twaalfde eeuw geboren in Hasselt in Belgisch-Limburg of eigenlijk een gehucht in de buurt van Hasselt dat (dus) Veldeke heette. Het is eigenlijk een beetje zonderling om hem Nederlandstalig te noemen. Je kunt hem net zo goed Duits- of Limburgstalig noemen, en dat is allebei dan ook al gebeurd. De Duitse literatuurgeschiedenis heeft Veldeke al vanaf het allereerste begin geclaimd; de Nederlandse literatuurhistorici kwamen er pas in de negentiende eeuw toe. Veldeke zelf zou van al die classificaties weinig begrepen hebben, het idee dat je volkstalen van elkaar kon afbakenen was hem vreemd.… Lês fierder
Doe’t we weromkamen fan ús fakânsje hie ik net iens fatsoenlik de tiid om nei te genietsjen. Ik hie myn koffers noch mar amper útpakt, doe’t ik in leech potsje fitamine B12 fûn dat ús lobbes Timmy soldaat makke hie. Hy hie it fan it oanrjocht krigen en alle piltsjes opfretten. Op it etiket stie dat der ek xylitol yn siet, dus doe haw ik dochs de bistedokter mar efkes belle.
Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder
Eduard B. houdt vaak lezingen. Soms wel voorbij Zwolle!
Dan komen de mensen naar hem toe en zeggen: “De kinderen studeren in het westen, en we denken niet dat ze hier nog terugkomen. “
Dit stond ooit in de NRC, een krant uit het westen. Soms wel voorbij Zwolle! Ach ach denk ik, als ik dat lees: wat een provincialen zijn het toch in de Randstad. Wat is hun actieradius toch klein. Amsterdammers komen zelden voorbij de gemeentegrens. Soms vliegen ze via Schiphol naar verre streken.
De cijfers, zegt Eduard B, bevestigen dat Friesland en Drenthe erg weinig hoog opgeleide inwoners hebben.… Lês fierder
Op Vlieland zag en las ik kort geleden een aantal gedichten van J. J. Slauerhoff (1898 – 1936), afgedrukt op blauwe glasplaten die op diverse plekken op het eiland als plassen in de grond liggen. Een fantastisch initiatief dat poëzie dichter bij mensen brengt. Ik hoorde dat er een stuk of vijftien van die plaquettes zijn; ik heb ze niet allemaal gezien, want je moet de plaatsen weten, maar toch zag ik er wel een stuk of acht. Vlieland was voor Slauerhoff een belangrijk eiland waar hij vaak logeerde bij familie en waar hij ook naar school ging. Hij kwam er voor het eerst als vijfjarige in 1903; zijn laatste bezoek aan het eiland was in 1930.… Lês fierder
Skûlnammen ha ’k altyd wol aardichheid oan. Ik tink oan skûlnammen dêr’t daliks wol dúdlik fan is dat se by in beskaat persoan hearre, om’t se dêr gewoan nei ferwize. It oare uterste binne skûlnammen dêr’t net ien fan betinke kin dat it skûlnammen binne. Dêr tuskenyn ha we te krijen mei in wrâld oan skûlnammen. De fraach wêrom’t minsken soks dogge, hat my eins altyd wol yn de besnijing hân. Likegoed ha ik dêr nea wurk fan makke. It wurdt tiid om dat no ris te dwaan.
Lês fierder by It Nijs… Lês fierder