Ik kuierje op de slachte mei hûn Puk. Op in b(r)oer nei, dy’t oan it strontriden is, is’ t hearlik rêstich. Der sjitte twa hazzen foar my lâns de wâl yn, se springe mei in grutte bôge de sleat oer, as wie it neat. In skries fljocht op eachhichte foarby, fierderop dûkelt in ljip panikerich wite-wyt roppend oer de greide. Troch skries- en ljippelûden, de rook fan rûge dong, bin ik samar wer werom. Werom op de pleats oan ‘e Slachte. Doe’t de Slachte noch ús Slachte wie.
Lês fierder by Ypie Bakker… Lês fierder