Hoe langer je d’r over nadinke, hoe gekker at ’t leven wort. Je ferbranne ’n berg enerzy, en dan is ’t gebeurd. Op syn best smeult d’r ’n fuurtsy na en dat is ’t dan. Of beter said, dat waar ’t. Maar der nimme wij gyn genoegen met. De mîns soekt altyd wat nijs om syn bestaan op deuze wereld te ferlingen of te ferbeteren.
Lês fierder by It Nijs… Lês fierder
Een heikele onderneming een bundel samen te stellen met een serie dichtende schrijvers. Friese dichters in de 21ste eeuw in dit geval. Het ijs is glad. Want in een of andere keuze valt altijd iemand tussen wal en schip. Dat vindt deze iemand uiteraard zelf, dan wel de bekenden om hem of haar heen. Welke mensen selecteert de samensteller van een dergelijk boek om representatief voor het onderwerp te blijven. In het geval van de uitgave “Naar gelang het Noorden” worden tien Friese dichters naar voren geschoven.
Lês fierder by Jurjen K. van der Hoek op KUNST-stukjes… Lês fierder
Appie (nyt syn echte naam!) was un legendarise keeper, at hij keepte hast groate kaans dat de nul bewaard wurdde. Su nou en dan mocht ik metspeule in ut roemruchte ONS Seuven.
Dêr saten allemaal mannen fan kwisekwaansy in dat XI-tal. Faak ok sakelui. Appie trouwens nyt, dat was un echte boufakker. Mar keepe as de bêste.
Nadat we wear us de nul achterin houden hadde froech Appie na ouloop even om andacht. Dat was op umself al heel wat in de dampende kleedkamer, dy’t um nyt allienech fulde met hite waterdamp mar ok sigarerook.
Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder
Ik hebbe gisteraovend naor de prachtige film A perfect world keken mit Kevin Costner en Clint Eastwood. Et zeuvenjaorige joongien Philip wodt ontvoerd deur een ontsnapte gevangene. De marshall en zien mannen zitten aachter heur an. De kleine Philip vertrouwt zien ontvoerder votdaolik en et is prachtig om te zien hoe gesteld as ze op mekeer raeken. Mar ja, zoe’n verhael kan nooit goed oflopen. Mar wat een mooie film!
Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder
Der binne fansels withoefolle ferskelen tusken de âlde wrâld en de nije. Giet it der yn Jeropa nei myn fieling om wêr’t men wei komt en wat men dien hat, oarekant ’e sleat leit de klam neffens my mear op wat men docht en wat men sil.
It is nammers net sa swart-wyt as ik it no delskriuw. As men wyt is, dan al fansels. Mar as men swart is yn Amearika, is de Jeropeeske regel fan tapassing. En, wy nimme wol ris wat fan inoar oer, no? Dat skielk jildt de Jeropeeske regel wer wrâldwiid, roai ik.
Krektoarsom, nimme wy yn Jeropa ek wol ris wat út Amearika wei oer.… Lês fierder
‘Hee, Henk!” Yn de winkel rint in man efter my oan en tikket my op it skouder. As ik my omdraai, liket er teloarsteld en wat yn ’e tiis. “Do bist Henk net,” seit er, “mar do likest krekt op him.” Om dy tiid hinne wurd ik faker foar Henk oansjoen; dy wennet blykber ek yn Ljouwert. Haw ik dy man wolris sjoen? Wurdt ‘Henk’ ek wolris foar my oansjoen? Dat ien him taropt yn it foarbygean: “Moai gedicht, mar ik snap der neat fan!” Of dat se him freegje oft er dêr fan bestean kin, de poëzy? Earme Henk, dy man doart miskien amper mear de doar út.… Lês fierder
De Sinflechter
Ik skriuw mar wat:
it binne wurden,
safolle seit it my wol,
mar is it ek de taal
dy’t my ynkringend
wat te sizzen hat?
Lês fierder by Wobbe Atsma… Lês fierder