De geur fan benzine en lasdampen omarmt oans as un deken at we de mancave fan Piet Wierda in Arum binnenstappe. Tegare met fotograaf Tom Coehoorn bin’k op pad om wear un ferhaal fan un mancaver op te halen foar ut glossy tydskrift wêr’t ik foar skriëf.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

Hoe’t ansichtkaarten brûkt binne, is minstens sa nijsgjirrich as wat der op stiet. Ansichten dêr’t de ôfstjoerder mear op skreaun hat as inkeld in adressearring en syn of har namme, binne my it leafst – foaral as it boadskip skreaun is yn it Frysk. Likegoed sitte der tusken de tûzenen Fryske ansichten-mei-in-ferhaaltsje yn myn samling mar in pear dozyn dêr’t de ôfstjoerder Frysk op brûkt. Ornaris is dy ôfstjoerder dan boppedat in erkende frisist of frisiast. It ‘gewoane’ folk skriuwt as regel gjin Frysk, sels net op ansichten oan famylje of freonen. Hoe kin it ek oars as jin altyd yndruid wurdt dat it Hollânsk de noarm foar skriftlik taalgebrûk is en jo nea lêzen en skriuwen leard hawwe yn jo memmetaal?… Lês fierder

Vandemorgen he’k sjem maekt van josta- en rooie beien en die is hiel lekker wodden. En vandemiddag he’k de plechtighied in Amsterdam op ‘e tillevisie bekeken mit de ekskuses van de keuning. Ik vun et een mooie toespraoke en et is goed dat hi’j die ekskuses maekt het. Mar now mar rap van et verleden naor vandaege-de-dag. Racisme, onverdreegzemhied en schofterighied nemen zo et liekt allienig mar toe. Dat is griezelig, slimme griezelig. D’r is in oonze wereld nog hiel wat te verbeteren.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

Us heit hie lju dy’t har wapendieden tefoaren oankundigen, op in pypfol. Sizzen is neat, plichte er te sizzen, dwaan is in ding.

Dat komt my gauris yn ’t sin as ik nei Naked & Afraid op Discovery Channel sit te sjen, dêr’t manlju en froulju waarm oanklaaid yn withoefolle tatoeaazjes fjirtjin dagen of mear sjen litte wolle dat se yn ’e wyldernis oerlibje kinne mei neat as in baas knyft. Dy’t it hurdste roppe dat soks foar har it oergearkommen mar is, lizze nei ien slach al te gûlen om har mem. Net om’t se oanfallen binne fan in liuw, mar fan miggeguod of sawathinne.… Lês fierder

Met kollega’s waar ik bij De Tijd in Bolswert. Imposant en indrukwekkend, toanbeeld fan herbestimming en ’n kultuurhistorys sintrum om jaloers op te worren. Wij kregen ‘n rondlaiding fan de beflogen en groatse direkteur, Pascal Arts. Hij wees op detais en simboalise eleminten, soa-as de twee houtene, karikaturale figuren fan tot-slaaf-maakten in de ouwe raadssaal. Maar hij wees niet inkeld, hij gâf ok kontekst; Arts plaatste ‘t in de tiid en fertaalde ‘t na nou.

Lês fierder by Stichting Bildts Aigene… Lês fierder

n studint oan de Schrijversvakschool joech my nei ôfrin fan it lêste kolleezje in gedicht. Geduldich en sekuer mei de hân oerskreaun, op in oranje briefke. Se hie foar alle studinten (sân stiks) fan Schrijftechnieken A in gedicht útsocht, en ik krige ien fan Fedde Schurer. “Dit is mijn favoriet”, sei se. Lêste lessen binne bitterswiet; it wurk sit derop, mar it is ek de lêste kear dat we byinoar sitte mei deselde minsken yn deselde fertroude setting.

As it gedicht klear
út berûzing skepen
oan it ûnwittene ûntbloeid is

Lês fierder by It Nijs… Lês fierder

Gister moaie bundel fan Arjan Hut kregen om der ferder andacht an te geven. Ik doën dat graach, hier en op andere nieuws-sites. Want dat Fryske dichtbundels wel un bitsje (feul) pr noadech hewwe is un open deur inskoppe.

Der is in winsk om de tiid te manipulearjen. “Wie it mar wer as froeger,” bromt in man op it terras. Op de Feanhoop rint in klok fiif minuten foar, krekt genôch foar in suver einleaze kuiertocht nei de dunen. In hovenier rint troch de dreamen fan in doarp. Yn ferkiezingstiid litte we de ierde los. Noch in heale minút om wat te sizzen oer in nije oarloch.… Lês fierder