Pier Boorsma, (20 x 20 cm, acryl op canvas), troch Klaas Lageweg

‘De kommende fiif jier sille der fiif boeken fan my útkomme,’ fertelt Pier Boorsma yn syn Grinzer wente, ‘elk jier ien.’ De earste sil in bondeling wêze fan Fryske sosjalistyske poëzy en oer in jier as fjouwer sil syn fjirde gedichtebondel it ljocht sjen. ‘Ik skriuw myn gedichten meast yn tritich sekonden. Mar ik sil fan ’t simmer foar it earst in hiele nacht oan in gedicht wurkje. Dat bin ’k no fan doel.’ Pier Boorsma is de skriuwer fan trije dichtbondels, Neidagen fan in keamerhear (1971), Under frjemde wetten (1978), Net allinne genôch (2005) en de meigearstaller fan de blomlêzing Spiegel van de Friese Poëzie (1e pr.… Lês fierder

Sytse Jansma reizget fan ’t oerwâld nei de stêd

In jier as njoggen lyn rûn Sytse Jansma mei syn kammeraat Sito Wijngaarden op ’e Foarstreek yn Ljouwert. Se hiene doe ûngefear it folgjende petear:‘Hasto wolris heard fan Hjir?’
‘Dat is in literêr tydskrift, dochs?’
‘Ja, sille we derhinne?’En sa bedarren Sytse en Sito yn Wiuwert by Piter Boersma fan Hjir yn syn kantoarke. Se hiene yn dy tiid in website dêr’t se wat wurdboarterijen op setten.
‘We lieten him de website sjen, en dat wie echt …,’ laket en skodhollet Sytse, sûnder it fierder te typearjen. It dichtsjen wie begûn as puberale boarterij, ‘út ’e gein wei’.… Lês fierder

Fraachpetear mei Cornelis van der Wal

‘Uteinlik bin ik foar de ôfsplitsing fan Fryslân’

Under lieding fan kommisaris fan ‘e keninginne Loek Hermans hie it provinsjebestjoer fan Fryslân besletten om yn 1998 it fiifhûndertjierrich bestean fan ’e provînsje Fryslân te fieren. Ofwol, út it perspektyf fan ‘e Oprjochte Fries sjoen, de ein fan ’e Fryske Frijheid. Yn Kening Kees drukt de Amerikaanske anchorman Larry King, oer de tillefoan yn petear mei sjoernalist Eeltsje Bok, it sa út:

‘So the Frisian people are celebrating their own downfall?’ (side 71).

Dat guon Friezen mei dat ‘feest’ yn wiene, koe Cornelis net by: ‘Dat fiere je gewoan net.’… Lês fierder

It is fjouwer oere en ik moat noch in minút as tsien rinne fan Amsterdam Sintraal nei kafee ’t Molentje oan ’e Singel efter it Paleis op ’e Dam, dus ik kom te let.
Ut ’e fierte wei sjoch ik Hein Jaap al sitten op it terras.
‘Dou hast beld om te sêgen datst wat later waarst?’ freget Hein Jaap mei de tillefoan yn ’e hân. ‘Ik hoor ’m niet meer. Hy is fallen.’
Ik gean sitten en sjoch omheech.
‘De sinne is aanst fuort,’ sis ik, ‘miskien kinne we better oan ’e oare kant fan it wetter sitten gean.’
Oan ’e oare kant fan ’e brêge is ek in terraske en der is in taffeltsje frij.… Lês fierder