Yn Libben reach (2008) fan Greet Andringa triuwt Geeske, in jonge mem fan twa bern, har dochterke fan de trep. It bern leit in skoft yn koma en de mem wrakselet mei har skuldgefoelens. Wylst se op de IC by de bewusteleaze Tsjitske sit, trunet de sealdokter Geeske oan om safolle mooglik kontakt mei Tsjitske te lizzen.

‘Hielendal wis binne wy der net fan, mar wy ha har de lêste oere in pear kear mei de eachlidden knipen sjoen. Dat soe betsjutte kinne dat se stadichoan wat tichterby komt. Pak har mar by de hân.’

Ik wol wol, neat leaver as dat, mar ik kin it net.… Lês fierder

Paadwizer fan Eelkje Tuma is in boek yn in boek. De Nederlânske Marike is op reis nei Noard-Sweden om yn de kunde te kommen mei Linn Mattson, de auteur fan de roman ‘Tur’ (Tur betsjut reis), dy’t sy oan it oersetten is. Se komt de mem fan de skriuwster daliks al yn de trein tsjin, sûnder dat se dat wit.

De frou by it rút die har oan har eigen mem tinken, se hie wat hippy-achtichs.

Dat tinkt Marike en dat is no krekt har probleem en de frou yn de trein, Nelly, rûkt dat op in kilometer ôfstân. Nelly soarget derfoar dat Marike Linn Mattson net samar te pakken krijt.… Lês fierder

Oar plak oare tiid (2004) fan Jetske Bilker giet in pear stappen fierder as Fragmint fan Margryt Poortstra. Swaantsje Nammensma fertelt it ferhaal yn de ik-foarm en de lêzer befynt him fuort yn it begjin fan it boek al yn in komyske sêne dy’t yn De Luizenmoeder net misstien hie. Swaantsje is fergetten dat soantsje Jesse dyselde middei ferklaaid as fûgel nei skoalle ta soe en wurdt dêr op it skoalplein keihurd mei konfrontearre. Der wurdt gau in snie-ûlepak ymprovisearre foar Jesse, mar elkenien sjocht fansels dat de wite wjukken alris earder brûkt binne.

Noch foar’t Swaan op in brulloft de Mr.… Lês fierder