André Looijenga

Onderhodende horror út de Woden

logo.ensafh

Ynienen wiene der fan ’t hjerst de stickers. Op Ljouwerter lantearnepeallen en jiskebakken seachst dy oranje moannen mei it profyl fan in gûlende wolf. It Beest fan de Westereen kaam deroan.

Fryske horror, djip út ’e dûnkere Wâlden, bluodderich en blastich. Jo resensint lies dizze roman op in tsjustere hjerstjûn, yn de trein nei Grins, dy’t by in ferlitten Kûkherne lâns gisele. Krekt dêr, op in sodzige kemping op Kûkherne, spilet ien fan de aaklike kaaisênes fan It Beest him ôf.

Ate Grypstra (*1973) syn Beest fan de Westereen is in boek dat him op minstens trije nivo’s lêze lit. Foar de ien is it moai grouwélich horrorferhaal.… Lês fierder

Geart Tigchelaar

Foaropwurd 69

logo.ensafh
De sosjale media soarget foar in soad problemen by de puberjeugd fan tsjintwurdich. Se wolle neat misse en as se net fuortdaliks in nij twitterberjocht besjen kinne, dan reitsje se suver yn ’e stress. Se sjogge op syn minst ien kear yn ’e tsien minuten op harren tûke tillefoantsje, sa seit in jonge op it NOS-sjoernaal fan ôfrûne moandeitejûn.
Wie it net moai dat se transpirearje moatte en hertritmesteurings krije soene fan de (Fryske) literatuer. Dat dat sa’n status krije soe dat men perfoarst neat misse wol. Is it in idee om in soarte fan feuilleton op Facebook te setten? Alle dagen in nij ferfolch dat men lêze móat.
Lês fierder
Beart Oosterhaven

Aaipop-acts útdoppe

logo.ensafh

Peaskemoandei 9 april 2012 waard te Nijlân de feestlike 25ste edysje fan it Aaipopfestival hâlden. Oft der in oarsaaklik ferbân is, wit ik net, mar fan mar leafst fiif acts dy’t de lêste jierren suksesfol wiene op it festival, nammentlik it Kombo Bauke van der Woude, Souldada, Ljoubjr de Band, dEROELS en NNB, ferskynden koartlyn nije cd’s. Dy fan ’e jonge band NNB, Bjusterbaarlik hurd, waard sels op it lêste Aaipop presintearre. Hjirûnder ‘dopje’ ik al dat nije wurk – dêr’t wol út bliken docht, dat de Frysktalige popmuzyk bloeit as nea tefoaren! – eefkes út.… Lês fierder

Geart Tigchelaar

En streame docht it

logo.ensafh

Besprek Dat it streamt fan Wilco Berga

De alsidige keunstner Wilco Berga hat ferline jier by de Afûk de ferhalebondel Dat it streamt publisearre. Berga rint al in moai skoftke mei yn ’e Fryske literatuer en hat perfoarst net stilsitten. Poëzijbondels, romans, toaniel en folle net genôch. Dêrnjonken is er ek byldzjend keunstner mei in atelier yn ’e havenstêd Harns.

Yn it sinjalemint haw ik tasein om it ien en oar oer de ûntknopings te sizzen. Om sa gau mooglik oan dat ûnthjit te foldwaan, set ik dêrmei útein. Ik haw skreaun dat se almeast de kryptyske kant it neist binne.… Lês fierder

Geart Tigchelaar

Foaropwurd 68

logo.ensafh

Mar de oanstriid om te skriuwen is eins grutter as it lêzen wurde. En dêrmei is fuort noch in soarte fan eksperimintsje foltôge.
Ik hie nammentlik sels altyd tocht, dat wannear’t men net lêzen wurde soe, men der op ’t lêst wol mei ophâlde soe, dat is dus blykber net sa. De oanstriid sil faaks wol bestean bliuwe en men pielt dan faaks noch wol ris wat op in papierke om, mar echt ‘grutte’ produksje bliuwt dan út. Ik bin bliid te fernimmen dat foar my net opgiet.
Hoe is dat mei jimme sa? As der gjin inkeld, of op syn heechst in goede tsien, boek mear ferkocht wurdt, hingje jimme dan de pinne (of kompjûter) yn ’e wylgen?… Lês fierder

Geart Tigchelaar

Sinjalemint ‘Dat it streamt’ fan Wilco Berga

logo.ensafh

Wilco Berga soarget foar ûnder oare ‘ferrassende ûntknopingen’ sa ûnthjit ús, as lêzer, de achterflaptekst. En neat is minder wier.
Ik kin no al wol sizze dat de ferhalen stik foar stik mei in soad soarch en belied konstruearre binne. Dat hat der foar soarge dat se foarst goed yninoar stekke en oard dat it yn kreaze styl en opbou skreaun is.
De ferhalen hawwe allegear mienskiplik dat it haadtema ferhâldings tusken minsken binne. Oeral spilet wol wat en meast yn it negative, of sit der alteast in negative diminsje oan. Is dat lykwols yn it echte libben ek net it gefal?… Lês fierder

Hein Jaap Hilarides

De Frysktalige muzyk fan ûnderstream nei mainstream*

logo.ensafh

In weromsjen op 25 jier Aaipop

Aaipop begûn yn 1987 yn Muzykkafé Nijlân. Nei trije kear wie de belangstelling sa grut dat it festival ferpleatst wurde moast nei doarpssintrum De Mande. De earste kearen yn it kafee ha ik net meimakke. Ik siet yn dy tiid hielendal net yn de Frysktalige muzyk. Fia Rik Meijer kaam ik der foar’t earst mei yn de kunde. Hy spile gitaar yn in gelegenheidsformaasje dy’t ‘Slûge Sibbele syn Soan en de Sipels’ hite. Ik sjoch de poster mei nammen noch foar my. Ferskate trûbadoers en groepen soenen yn de jierren dêrnei bekendheid krije, bygelyks Piter Wilkens.… Lês fierder