De skepiiskeizer

Rop de bolknakrôler,
Dy poatige, en hjit him kwakken
Gleie kwark te klopjen yn mokken.
Lit de lodskes dangelje yn de klean
Dy’t se altyd al drage en lit de feinten
Blommen bringe yn kranten mei âld nijs.
Bring mei wêze skine tenein.
De skepiiskeizer is de iennichste soeverein.

Lês fierder by oersetter Klaas van der Hoek… Lês fierder

Vrijdagavond was ik in Sneek bij de uitreiking van de Gouden Gurbes, de prijzen voor iepenloftspullen. Ik had erover getwijfeld, enerzijds was ik echt benieuwd hoe het zou zijn, anderzijds heb ik die prijzen de voorgaande jaren gepresenteerd en is het net of je komt controleren of je opvolgers het wel goed doen. (Natuurlijk deden ze dat). (Blij dat ik toch gegaan ben).

In de zaal zat ik naast oud-collega Elisabeth en zag een goudkleurige Gurbe (Eline de Vries) en Loltsje (Romke Gabe Draaijer) uit de toneeltoren neerdalen om het programma te presenteren.

Kort daarop meende ik dat Loltsje iets geks zei.… Lês fierder

Hij wurdde seuventech. Earlek seid konden je dat nyt an um siën, mar foar wie un skerp ooch had fielen bepaalde dingen wel op. Al dacht hij self fan nyt. Aparte gewoantes, dy’t hij froeger noait deed. At hij un kòpke koffy dronk en der was gyn lepeltsje bij, dan pakte hij de bril fan’e neus en roerde hij de koffy om met de stang. Ferfòlgens likte hij de brillestang opsichtech ou.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

Vandemorgen om goed tien ure wa’k al in Slien-Noord veur Tael an Taofel, die mooie Drentse formule van literetuur, zang/meziek en mit mekaander lekker eten. Et is vier keer in et jaor in Dwingel en vier keer in et jaor in Slien-Noord. Ik moch daor vandaege verhaelen vertellen, Hennie-Stokker-Stadman las gedichten in et Drents veur en Geert Jan Brader zong en begeleidde himzels.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

Britse Shakespeare-kenners maken wel eens het grapje dat ze in andere taalgebieden toch maar gezegend zijn. Daar kunnen Richard III, Othello en Een droom van een midzomernacht tenminste op gezette tijden opnieuw vertaald worden, terwijl de Engelstaligen het maar met die heilige oorspronkelijke tekst van de Bard van Avon moeten doen.

Toch staan de vertalers in de westerse cultuur nog altijd betrekkelijk op de achtergrond, zo laat Francis Mus, als vertaalwetenschapper werkzaam aan de Univesiteit van Gent, zien in zijn mooie essay Wie is bang voor de vertaler?

Mus nam onder andere de dankwoorden door die prijswinners van de Martinus Nijhoff-prijs voor de beste vertalers die afgelopen decennia uitspraken.… Lês fierder