Goed sân jier wenje ik no yn Koudum, yn de gemeente Súdwest-Fryslân en ik ha al hiel wat fan dy kwa oerflakte grutste gemeente fan Nederlân sjoen. Mar yn Skettens kaam ik noch net, oant sneon 8 juny. Doe fûn dêr de boekpresintaasje plak fan it Fryske ferhaleboek Bern op ‘e romte fan Klaas Ybema. Klaas learde ik in jier lyn kennen. Ik fytste him yn Warkum foarby, flakby it hûs fan Hille Faber mei wa ‘t ik tegearre Utjouwerij DeRyp foarm. Doe ‘t ik ôfstapt wie, kaam ek dy man dy ‘t ik foarbyriden wie en sawat krekt sok lang en wyt hier hat as ik, it hiem opriden.… Lês fierder

Nei hast 35 jier nimt Henk te Biesebeek (67) ôfskied fan Omrop Fryslân. As programmamakker, resinsint en foaral as ferslachjouwer wie hy wend om fragen te stellen oan oaren. En no freget er him ôf wa’t er sels is.
Te Biesebeek kaam by Omrop Fryslân troch syn kabaretfoarstelling mei Geart Gratama, de soan fan Rients Gratama. Se mochten harren lieten bringe yn it kultuerprogramma De Koperen Tún op de radio.

Lês en sjoch fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

– Ik in behâldsman wat it Frysk oanbelanget?
– Jaap is frijwat âldfrinzich yn syn wurdkar en dêrom wurdt er neffens my net lêzen.
– Man, ik skriuw net om lêzen te wurden… mar om’t ik it net litte kin! As Jan dêr in pil foar hat… jou my him!
– As ik dêr in pil foar hie, dan krige Jaap him net! Nee, mar Jaap soe syn taalgebrûk dochs wol wat oanpasse kinne oan wat op it heden gongber is?

Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder

An et begin van de middag he’k op ‘e fiets naor aachterneve en iemker Piet in Wolvege west om weer acht potten hunning op te haelen. Ik neme altied verschillende soorten mit: koolzaod, bloemen, liendeblossem… Ik bruke een protte hunning, ok deur de thee. Piet hadde nog een mooie en lekkere tip. Zien moeder dee eertieds een dun laogien hunning op een beschuut, leut dat d’r vervolgens even intrekken, dan kwammen d’r plakkies erebeie op en daor weer een peer druppen hunning over. Ik hebbe et vandemiddag drekt uutperbeerd.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

“De algen groeie hurd”, seit de man dy’t by It Fryske Gea wurket. Ik sit noch hieltyd yn de skriuwersarke op de Feanhoop. Ien kear yn ’e wike komme de frijwilligers fan It Fryske Gea op besite.
De griene bollen ûnder wetter binne algen, lear ik. Ik wist net hoe’t se hjitten. Se sjogge der sêft út. Troch de dei hinne ûntdek ik in foar my hiel nij libben ûnder wetter, lykas in lytse snoek dy’t der útsjocht as in tûke en like ûnbeweechlik is.
De sinne skynt blykber ek ûnder wetter. Hy ljochtet de algen op. In rivierkreeft genietet fan it sintsje, dwaalt oer de algen oant er dy as in gerdyn iepenet en it toaniel ferlit.… Lês fierder