Britse Shakespeare-kenners maken wel eens het grapje dat ze in andere taalgebieden toch maar gezegend zijn. Daar kunnen Richard III, Othello en Een droom van een midzomernacht tenminste op gezette tijden opnieuw vertaald worden, terwijl de Engelstaligen het maar met die heilige oorspronkelijke tekst van de Bard van Avon moeten doen.
Toch staan de vertalers in de westerse cultuur nog altijd betrekkelijk op de achtergrond, zo laat Francis Mus, als vertaalwetenschapper werkzaam aan de Univesiteit van Gent, zien in zijn mooie essay Wie is bang voor de vertaler?
Mus nam onder andere de dankwoorden door die prijswinners van de Martinus Nijhoff-prijs voor de beste vertalers die afgelopen decennia uitspraken.… Lês fierder