As ik út Tresoar weirin, troch de Lytse Tsjerkestrjitte, haw ik in stel rigels fan Obe Postma yn ’e holle, út in gedicht dat ik krekt dêrfoar lêzen ha:
Ik rin troch de stêd as in ûnbekende.
Hja sizze net: sjoch, dêr is de dichter fan it Fryske lân of soks eat; (…)
(Obe Postma, Troch it folk hinne, 1939)
Krekt op dat stuit hear ik efter my: “Kijk, daar loopt de Dichter fan Fryslân!” As ik my omdraai, sit dêr in âld-kollumnist fan de krante. Ja, dy hâldt soks wol by, al bliuwt it apart, as tinzen en omjouwing sa hommels akkordearje.… Lês fierder