De bydrage dy’t hjir folget soe net bestean moatte.

Hjirûnder stiet ommers in útstel foar in Fryske plaknammelist yn IPA-transkripsje. In list dy’t ta myn fernuvering noch altyd brek is.

It Frysk Hânwurdboek fan ‘e Akademy (2008) lit op siden 2373 oant 2384 in moaie rige plaknammen sjen, fan Abbegea oant Wymbritseradiel. Der stiet ek by hoe’t de nammen útsprutsen wurde. Dat, it boppeneamde probleem gappet wat wider as it byt. Spitigernôch mist yn dat oersjoch lykwols in moderne fonetyske transkripsje neffens it mâl fan de International Phonetic Assocation, en dêr sit de oast. De Fryske Akademy hat ommers lang fêstholden oan in ‘eigen’ fonetyske transkripsje, bygelyks [ste:ns] yn pleats fan [stẽːs] (stins) en [nüt] yn pleats fan [nyt] (nút).… Lês fierder

Tsjip-tsjip-tsjip! At de lyster, die’t nestelt in de klimop achterhuus, op ’e strún gaat om eten foor hur ene jong te soeken, klinkt ’t deurlopend ‘ik bin in ’e buurt, gyn panyk, blyf op dyn plak!’ ’t Klaintsy flygt nag niet maar strúnt wel ’s deur de geut. De mim het houwen en keren om hur nageslacht ôf te leveren an ’t diereryk.

’t Is gyn fanselssprekendhyd, ’t leven deurgeve. Na tien jaar op rij genoaten te hewwen fan ’n hommelfolk in de spoumuur, is ’t dut jaar stil. ’t Tal flinders dat ik hier dut jaar sien hew is op een hând te tellen.… Lês fierder

Als je begint met schrijven, moet je natuurlijk letten op de ontwikkeling van je personages en de verhaallijn. Maar om je verhaal meer diepgang te geven, is er nog een belangrijk gegeven. Namelijk dat je als schrijver weet wat je personages doormaken. Als schrijver krijg je te maken met zaken als emotie en dingen die je zelf wellicht niet hebt meegemaakt. In dat kader is het belangrijk om als schrijver onderzoek te doen naar de informatie die je zelf niet weet. Maar hoe pak je dat het beste aan? Hier zijn vijf handvatten die je als schrijver kunnen helpen je onderwerp voor je boek beter uit te diepen.… Lês fierder

– Wat wol Jaap eins berikke?
– Ikke? Berikke? Dat is wat in eksistinsjele fraach, Jan… Ik haw my altyd in bytsje fernuvere oer lju dy’t earne nei ta woene. Dat begûn op skoalle al. ‘Wat sil ik bliid wêze as ik fan dy rotskoalle ôf bin!’ sei immen dan bygelyks. Ik begriep dat net. Dut is faaks de moaiste tiid fan ús libben, tocht ik by mysels. Men hoegde ommers inkeld mar nei de soere gesichten fan folwoeksenen te sjen, dy’t alle dagen hast de helte fan har tiid by de baas ‘fêstsieten’. Guon lju sitte net eigenwillich fêst, mar it mearpart skept syn eigen finzenis.… Lês fierder