Ik haw krekt in skoftke nei mysels sitten te sjen, op in foto yn ’e krante. Dy wie nommen fan in ôfstân fan seis miljard (!) kilometer, stie derûnder.
Heden, wat bin ik grou op dy foto! Soks falt fan tichteby net sa op. It die my tinken oan in foto dy’t ús Lúcia makke de lêste kear dat se hjir wie. Dat moat yn ’t earstoan fan 2020 west hawwe. Want it wie justjes foar de útbraak fan Covid-19. Lúcia-en-dy wiene krekt op ’e tiid werom yn it Ingelân doe’t de Portegeeske grinzen sluten waarden.
De fan Lúcia makke foto toant myn Maria, dy’t wat boadskippen yn ús auto leit.… Lês fierder

The Sumerian language is considered to be a language isolated in linguistics that does not seem to belong to any known linguistic form. Researchers have studied the ancient Sumerian language and tried making connections to other groups of languages but without success. The Sumerians invented the pictorial hieroglyphics that later transformed into cuneiform writing. Together with the ancient Egyptian writing system, the ancient Sumerian can compete in a race for the oldest known written language.

Lês en sjoch fierder by Ancient Code… Lês fierder

Ynfinitiven binne bysûndere tiidwurden. Se feroarje bygelyks net at je in sin fan’e notiid nei de doetiid sette. Sjoch mar nei de foarbylden yn (1) en (2). Ite is hjir de ynfinityf. Sin (1) stiet yn’e notiid en sin (2) stiet yn’e doetiid. Je sjogge dat de persoansfoarm kin feroaret nei syn doetiid koe at de tiid feroaret. De ynfinityf ite bliuwt yn beide sinnen gelyk.

Lês fierder by Fenna Bergsma op Frisistyk… Lês fierder

Utopia fan Wislawa Szymborska is in gedicht dat sa fier as ik wit (mar dêr bin ik net wis fan) noch net earder yn it Frysk oerset wie. It stiet yn de bondel Wielka liczba (“Grutte getallen”, 1976). Doe’t sy tweintich jier letter de Nobelpriis foar de literatuer krige, skreau se in essay oer de kreative krêften dy’t loskomme út ûnwissens. Of wie it de taspraak by it akseptearjen fan de priis? Sykje we ris op.

Lês fierder by It Nijs… Lês fierder

I spent nine months in solitary confinement with very little access to anything. Being claustrophobic, solitary was a horrific experience. After five months my family could bring me books. When the guard opened the door and handed over the books to me, I felt liberated; I could read books, they could take me to another world, and that could transform my life.

Lês fierder by The Guardian… Lês fierder