for life to be bearable
you need some madness
(Marcel Proust)
mearke
Ik brûkte
In ferkearde kombinaasje
fan drank en pillen
sa tearde ik
oer de wjok
Ik kaam by
yn in ambulânse
ik rôp
‘Ïk wol der út
Ik kin de ambulânse
net betelje’
‘wy bringe jo
moai thús’
sei de sjauffeur
dit wie it mearke
fan de betsjoende prins
en it rûn
no ris goed ôf… Lês fierder
It is in kertier
Foar de oarloch
Zeno tinkt:
De helte fan in kertier
Dêr wer in kwart fan
Dêr in achtste fan
Dan in sechtjinde
Dan in twaentritichste
Ensafuorthinne….
Dan wurdt it
Nea oarloch
Dat hie er moai betocht
Yn dat kertier
Foar de oarloch
Dat kertier
Dat no foarby is
It is oarloch.… Lês fierder
fan de fechtkant ôf de kade del
in iere maaitiidsdei begjin maart
de sinne skynt út in skjinne loft
it eastewyntsje is noch wat skraal
ea de skieding tusken ûntginnings
rint de kade no troch it wetter
rjochts beskut it wetterwingebiet
dan de iepen loenderfeanskeplasse
lofts earst in sleatsje en in stik lân
dan de rûne iepen wide blik
it sicht frij om’t alles noch keal is
it pluzich restant fan sigaren
op frijsteande brúngiele stâlen
de stoarmen fan in pear wike lyn
ha slim húshâlden in ravaazje
de elzebeammen yn folle bloei
de manlike hingjende katsjes
de froulike aaifoarmich rjochtop
wy jouwe ús op in bankje del
dat ús earder net opfallen wie
myn frou hopet op iisfûgeltsjes
dat se hjir binne heart se altyd
noch nea ha wy se te sjen krigen
en dan is dêr ús fêste bankje
yn ’e lijte fan strewelleguod
by de útsjochtoer op it westen
it is it útsochte plak foar ús
in sparkeljen fan tagedienens
ik beklim even it útsjochpunt
eagje nei merkels en túfeinen
hear dan noch ien de trep op kommen
yn fytsklean mei in fierrekiker
ik hear him iisfûgeltsjes sizzen
oft ik se al sjoen ha freget er
nee mar hy oant no ta ek noch net
hy wiist dan nei in stripe tichby
op wat dat op in betonplaat liket
en dêr rjochtoerein yn ’e wâl stiet
in nêstplak foar iisfûgels seit er
ta ferfanging fan hege wâlen
yn de plaat in tal fleangatten
yn de opmsiten grûn dêrachter
harren nêsten in soarte fan tunnels
yn de tiid dat se jongen hawwe
sjochst de âlden yn- en út fleanen
dat sil myn frou moai fine sis ik
en begjin tsjin de fûgeltsjeman
oer de stoarmskea op it kadepaad
hy fynt dat it foar de natuer goed is
de stoarmen ha opromming hâlden
ûnder dat wat swak en tenein wie
sûn en sterk krige sa de romte
him tankjend foar wat er ferteld hat
en foar syn wize wurden gean ik
om myn frou optein by te praten
mar sy hat it allegear al heard
wie gau by it wurd iisfûgeltsje
oereinsketten en neierkommen
sa sjochst mar seit se dat in praatsje
mei immen jin fertuten dwaan kin
op de dirk a.… Lês fierder
Oere en tiid hâld ik yn eigen hân
Lit waarme wyn út ’e easthoek’ waaie
Triuw wolkeskaden nei it ljocht werom
Stek draken nei de kroan oant sturten swaaie
Dan bisto de keninginne fan de simmer
Mei paazjeflinters ûnder azueren loften
In harmelingen mantel kinsto wol sûnder
Gjin skepter mei gesach, do bist
Myn eigen Heecheid boppe op it helmdún
It fuotfolk jubelet op it skulpestrân
Mei royale glimk wiuwsto werom
Yn in wink glydt de simmer troch de dagen
It blau jout lang om let belies
Wyn wer baas oer strân en weagen
Honkfêst wiest nea; woelich as in aaisiik hin,
Lôgjend dyn langst nei ûnbekende oarden
Dyn gean wie net te kearen, mar al nei dizze simmer..?… Lês fierder
I
it byldsje hat yn ’e tún it moaiste stee
ik woe de betonnen oaljefant yn ’t sicht
god ganesha der by hawwe is in pree
foar it skriuwen fan in ferhaal in gedicht
II
yn ganesha ha ek ik myn godheid fûn
heit shiva sloech him de holle ôf de gek
it bern waard in oaljefanteholle jûn
mei him foar my meitsje ik no myn bestek
III
parvati woe graach ris baaie yn ’e mar
soan ganesha bewekke it paad nei har
shiva nei jierren fan hûs wer thúskaam
hy de jonge poerlilk de holle ûntnaam
IV
de mem yn triennen shiva syn rie te’n ein
in berneholle nimme gong him te mâl
in oaljefantsje waard gau de kop ôfslein
by parvati koe doe wer de laits fan stâl
