Piter Boersma

hildegards drinkfet

logo.ensafh

 

I

it drinkfet in saneamde kanaänskaal
de brulloft fan it wetter-yn-wynwûnder
kaam út kleaster eibingen is it ferhaal
de grutte dichter fûn him hiel bysûnder

II

út har kleaster waard goethe in drinkfet ryk
mar hy komt ek by de roazekrusers lâns
ivich libben esotery romantyk
de ierdske mins siket him bryk om in kâns

III

hy hat net it útsjoch fan in amfoarkrúk
hy hat gjin hals en de iepening is wiid
ûnder de brede kraach in skouder gjin búk
de drinkkom is wier unyk en dêrom swiid

IV

orïintaalsk albast kaam út egypte wei
foar amfoaren kommen flessen en sok reau
de krúsfarders brochten sok diggelguod mei
dat in protte yn kleasters bewarre bleau

V

faaks krige hildegard de kom as geskink
fan de byzantynske keizerin bertha
dy ûntfong fan har in brief mei de wink
god wol fan dyn hert in brânoffer ha

VI

dy goudkleurige drinkkom fan kalkalbast
dat bertha him hildegard joech is gjin slach
wa’t de suggestje die is wier gjin fantast
de keizerin wie in prinses von sulzbach

VII

soe hilde der in kear wyn út dronken ha
ik reitsje oeral fan dy mooglike die
it museum yn weimar moat ik nei ta
ik wol myn lippen hâlde dêr’t sy se hie… Lês fierder

Geart Tigchelaar

by de earstfolgjende krusing rjochtsôf

logo.ensafh

 

 

de swolm mei gelokkige fiskjes swimt
him yn soppige ieren troch fruchtber fleis

dêr’t de poat in gewillige krún oplein wurdt
glimket it holtsje mei safolle tagedienens

skulfers út syn mouwen rûgelje rûnom
dêr’t er komt sjonge de muorren syn lof

de fiskjes lizze djoere kaviaar yn skroatum
roppich slikje wy ús fernoege om ’e mûlen… Lês fierder

Edwin de Groot

Kapstôkheakjes

logo.ensafh

 

kreas en kwier yn it gelid rûnen wy achter juf
fan it skoalgebou nei de gymseal
net Jan

út it lead luts hy
– wy wisten net better –
doe al nei bûten, nei de strjitkant

juf rôp dan:
rjochtút rinne, sa
rjocht as kapstôkheakjes

mar Jan as heakje siet doe al te ticht op ’e râne
in lichte luchtige simmerjas al te swier
en kleaud it hout

koest it sjen
wat wisten we

oant de dei
dat de jûn earder foel
en krekt dêrfoar de earste snie

Foto: Erfgoed ‘s Hertogenbosch

Lês fierder
Jacobus Q. Smink

kutkapsels

logo.ensafh

 

 

kom ris op in nijjiers
kom al dy wiven tsjin
dy’t lebberje wolle my
op ’e snút, oeral oan sitte

mei fan dy kutkapsels
stiif fan spuit en lak
krammele, griis der fan
bliid dat ik se net thús

de moaiste stikjes hier
snoeid, poeskes keal en
útnaaid foar de fijnste
leafde, wat in nocht

tochtst no werklik wier
op harren spleetsje út, ik… Lês fierder

Henk van der Veer

De Krinkjespuiers

logo.ensafh

 

 

ut harde leven fan bealegen en werken
foar ut dageleks broad met boaterhamwurst
hewwe de mannen al un moai skoftke achter hun laten
wat bliëft is ut sabeare krinkjespuien
op un noflek roestfrij stalen designbankje
in de skadúw fan ‘e klokkestoël bij de Groate Kerk

intussen fliegt de tiid fliegensfluch foarbij
is ut al feul later as de ouwe mannen denke
mar wie maakt um nou druk over foarbije dagen
sulang’t Dirk S. Donker – de stadbeiaardier-
ut karreljon in de koepel bespeult
de wizers skokkerech traach hun gang gaan… Lês fierder

Nadie Hania

Lân dêr’t wûnders barre

logo.ensafh

 

 

Mearkelân,
troch it sjochglês
stiet de faam yn al har pracht
har hier yn in gerdyn fan sulveren rein,
har sêfte hûd gloedzjend yn it ferskûle ljocht.
in twingende koarts stiicht
as de feint ferskillende manieren besiket
har yn it unthâld op te lûken
wylst er himsels yn it ferhaal skriuwt.
earme jonge dûm “útsinnich” yn syn dilemma, hy wit,
dat dit gjin maklike ferlieding wêze sil
hoe glindich driuwend syn langst opkomt
as er dernei langet om de selsopleine ûnthâlding fan ús heldinne te beëinigjen
hite moarnsmûklaach yn novimber
en ús ynkringer hat ús faam ferliede
mei waarme tuten swieter as ryp fruit
in wyldens beweecht der yn de bloedbaan
no ûndersiket er stadich en leaflik har ûnoantaaste lichem
as se ûnder syn delikate slaggen huveret
en triljend omheechkomt, om nei in koartseftige hichte te stigen
in skronfelich rige oan de himel
dêr’t dompige hoekjes súntsjes yn fokus komme
en ferspije om har gean te litten,
dan riert de passy, stadich yn syn djipten
no priuwt er har geheimen, dielt har wille.… Lês fierder

Jacobus Q. Smink

salang’t

logo.ensafh

 

 

salang’t

har brune fytske by my binnen stiet
kin ik de hiele wrâld oan, hoe kin
dat no, no ja, ik wit it wol mar fertel

it, oan nimmen net; lit se mar yn de
stront dy apekoppen en bearelullen
wylst leit se hjir en sliept de wrâld

en ik sjoch nei har as wie se ien en
al wûnder; se is faaks in muze mar
ik wol justjes mear, geduld is grut

ha gjin haast, mar bin in sneinsbern
lykas in skouwe kat komt se dochs
werom en alle kearen wat tichterby

nea en nea krigest my, mar ik ha har
gjinien oars dy’t dêr patint op hat, ik
wol, fiel my like sterk as bijehunich … Lês fierder