Klik hjir foar de tekst (pdf)
Klik hjir foar de foardracht… Lês fierder
Omrin
Reagearje
Fersen
kerstening
it kristusbyld ferfage
libbenswiis oan ’e muorre
hy stie der by
koe oars net as in krús slaan
de hân op it skouder
skonk him moed en meed
de klap kaam letter
as wjerljocht boppe de bosken
hie er altiten wol tocht
dat ferlies just in gewin wie… Lês fierder
Oanreitsje
wat docht it my
as buiewolken
leadgrize loften skowe
op wite wynfearren
dûnker driigjend
it lân yn rôlje
wat ferrekt it my
as fûl de wyn
kâld de hagel
my om ’e kop slacht
it fel read
oan stripen giselt
mei tûzen nullen stekt
de lea ferklommet
it docht my sear
as de pine
myn hert raant
myn hûd it iis yn
frisse triennen
fan de holle
baarnt
wat kin it my skele
as de sinne troch my
ljochtet
yn tûzen kleuren
in reinbôge brekt
de kleuren my
op en ôf gean
as it sa fielt
as ik dy do my
wy inoar
oanreitsje… Lês fierder
nije wegen
in muorre fan weagjend grien
wâlet d’ âld slieperdyk by del
lizzend op it meanfjild
yn in gerswek mei skoare kanten,
stoareagje ik sliepdronken
omheech nei wolkens
twirjend ûnder it blau
ik huverje fan eangstswit
of de lichte simmerrein,
it bin de trochwekke nachten,
net langer gean ik oer
it paad fan miste kânsen
of folgje healwize tinzen as
in jachthûn de rook fan de ridel
wer ûnderweis lit ik mei
wat wjeraksel en lichte weemoed
âlde prinsipes en ideeën
achter, bedobbe neist de
ûnskuld fan eartiids
even earder oan de dyk,
tysket noch wat stowend grús
fan naïve dreamen en
tinne idealen… Lês fierder
Unk yn Utert
it stopljocht stie op read,
dochs woe in frou
noch gau efkes de strjitte oerstekke
kôgjend op in stikje kaugom,
in lytse poppe mei tinne hierkes
yn in doek foar it liif
in meter fierder, noch gjin tel letter,
sloech in dûbelliddige stedsbus
harren mei faasje tsjin de strjitstiennen
twa miggen yn ien klap,
tocht de misantroop
lyk efter harren op ’e stoepe
hy stie dêr te wachtsjen
en hie mei syn foarse stal
har útsicht behindere
doe stiek er sels oer,
al wie de strjitte withoe read,
it stopljocht stie op grien… Lês fierder
de titelroazen op it bultsje bloeie
de titelroazen op it bultsje bloeie
de stoarm skuort fûl oan it giele folkje
mei blidens sjoch ik dat se fleurich dûnsje
sinneglâns ja en der driuwt ek in wolkje… Lês fierder
kutsjebef
by it slikjen fan dyn poes
moast ik ynienen
(net dat ik it woe ofsa)
tinke oan ús mem
sei altiten
mei útslaand lûd
katten bin’ smoarge bisten
dertsjinyn bringend
poezen bin’ o sa
skjin op harsels
gau trochslikjend
betocht ik my
wie it wol faker ûniens mei ús mem… Lês fierder