stel M. wie in moanne letter
stoarn
hoe hie er syn Requiem
dan ôfmakke
wie it al klear
yn ‘e kop?
wêrom mocht er it
net even delskriuwe
wat binne dy pear dagen no
op in ivichheid
ferdomme
kin ek wol janke
om al dat oare wurk
dat der net kaam is
wêr is dat bedarre !?
sa by ús
dy net-skreaune roman
fan Tr.
wat binne dat foar grappen!… Lês fierder
ik bin noch op in plak dêr’t it net waait
jild en macht lit de wrâld út ’e hân rinne
de hystery oer wat yn parys barde
sels helje wy buormans stoarm oer ús hinne… Lês fierder
As blêden yn in novimberstoarm
ha se belies jûn op it terras
stiet in jonge plysjeman hy eaget lyts
yn syn stoere kûgelfrije fest
in kollega komt by him stean
hy brekt syn triennen falle
sa as lytsjild of winkelweinmuntsjes
pardoes út ‘e broeksbûse weirinkelje kinne
hy moat nei hûs ta skilje
nimt syn leafste op
binn’ de bern wol thús
in dei letter komt in heit
mei syn lytse soan op TV ta einbeslút
dat de kweageasten gewearen hawwe
mar wy blommen en kearsen
it is te hoopjen dat de lytse plysjeman
yn syn stoere kûgelfrije fest
thús in selde treast oerkommen is… Lês fierder
Jetze de Vries hat it gedicht Moetsje fan Elmar Kuiper op muzyk setten. It fers komt út Kuiper syn nije bondel ‘Hiemsiik’, Bornmeer 2015.
Klik hjir foar de tekst yn pdf.
Klik hjir foar de muzikale ynterpretaasje… Lês fierder
By de yngong fan de supermerk
trof ik in âld mantsje,
fan wa’t ik wist dat ús heit him kend hat.
Hy droech in pet en in bril,
as wienen it fermommingen.
Oarspronklik kaam er út Skraard,
dêr hat er buorke.
Ik koe net op de namme komme,
wifeljend bleau ik stean,
hy kaam op my ta.
Goeie, sei ik, hoe is’t mei jo?
Wy binne der noch, antwurde er.
Is dêr alles mei sein? frege ik.
Ik bin wat âlder as dy.
Jo binne in jier of santich?
85! Dan ha je de measte bôle wol iten.
En ynienen wist ik de namme wer:
Bakker, Hindrik Bakker!… Lês fierder
De havenstêd yn iere skimer
wurdt wekker yn it earste lûd,
beweging fan ’e hege floed
driuwt stomers nei de fierste kimen.
Troch de strjitten garje weinen
files foar it grut beweech
fan minsk’ en lading en de seinen
read op grien en jachtich heech.
Thúsreis fan ’e fiskersfloaten
de sinne yn ’t foar de fangst al wûn.
De takelkranen oer de boaten
stjoere ladingen nei ’t rûm.
De ûnstjoerstêd, ’t havenkertier
mei kroegen, wurkfolk, lichte roazen,
swiere jonges, fleur en tier,
gaos as yn Pandoara’s doaze.
De wylde dei, te koart en gysten,
mei net ferlieze want de nacht
oersjocht op strange siferlisten
gong en tiid fan tonnen fracht.… Lês fierder
Yn de side fan in tin boek fûn ik him, de goudbek
mei fêstplakte wjukken, krekt as de kat
tsjin my oer, wist ik nea fan syn flecht en lânskip
lûde túnman mei syn rop, krekt as de kat
dy’t my op ‘e skurte springt – it skaad fan de keamer
slút mear en mear as in blom tsjin it ljocht
slommerjend hûs, eachgatten, sykjend nei stikken
loft… Lês fierder