Fersen

Edwin de Groot

Paris freed de 13e 2015

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 


 

As blêden yn in novimberstoarm
ha se belies jûn op it terras
stiet in jonge plysjeman hy eaget lyts
yn syn stoere kûgelfrije fest

in kollega komt by him stean
hy brekt syn triennen falle
sa as lytsjild of winkelweinmuntsjes
pardoes út ‘e broeksbûse weirinkelje kinne

hy moat nei hûs ta skilje
nimt syn leafste op
binn’ de bern wol thús

in dei letter komt in heit
mei syn lytse soan op TV ta einbeslút
dat de kweageasten gewearen hawwe
mar wy blommen en kearsen

it is te hoopjen dat de lytse plysjeman
yn syn stoere kûgelfrije fest
thús in selde treast oerkommen is… Lês fierder

Reinold van Oevering

Der Mensch ist, was er isst

Pleatst op
1
logo.ensafh

 

By de yngong fan de supermerk
trof ik in âld mantsje,
fan wa’t ik wist dat ús heit him kend hat.
Hy droech in pet en in bril,
as wienen it fermommingen.
Oarspronklik kaam er út Skraard,
dêr hat er buorke.

Ik koe net op de namme komme,
wifeljend bleau ik stean,
hy kaam op my ta.

Goeie, sei ik, hoe is’t mei jo?
Wy binne der noch, antwurde er.
Is dêr alles mei sein? frege ik.
Ik bin wat âlder as dy.
Jo binne in jier of santich?
85! Dan ha je de measte bôle wol iten.

En ynienen wist ik de namme wer:
Bakker, Hindrik Bakker!… Lês fierder

Andries Miedema

Havendei

Pleatst op
1
logo.ensafh

 

De havenstêd yn iere skimer
wurdt wekker yn it earste lûd,
beweging fan ’e hege floed
driuwt stomers nei de fierste kimen.

Troch de strjitten garje weinen
files foar it grut beweech
fan minsk’ en lading en de seinen
read op grien en jachtich heech.

Thúsreis fan ’e fiskersfloaten
de sinne yn ’t foar de fangst al wûn.
De takelkranen oer de boaten
stjoere ladingen nei ’t rûm.

De ûnstjoerstêd, ’t havenkertier
mei kroegen, wurkfolk, lichte roazen,
swiere jonges, fleur en tier,
gaos as yn Pandoara’s doaze.

De wylde dei, te koart en gysten,
mei net ferlieze want de nacht
oersjocht op strange siferlisten
gong en tiid fan tonnen fracht.… Lês fierder

Jetze de Vries

In tin boek

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 

 

Yn de side fan in tin boek fûn ik him, de goudbek
mei fêstplakte wjukken, krekt as de kat

tsjin my oer, wist ik nea fan syn flecht en lânskip
lûde túnman mei syn rop, krekt as de kat

dy’t my op ‘e skurte springt – it skaad fan de keamer
slút mear en mear as in blom tsjin it ljocht

slommerjend hûs, eachgatten, sykjend nei stikken
loft… Lês fierder

Cornelis van der Wal

Wolf

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 

 

In wolf slûpt de stêd yn, troch tsjustere
steechjes, oant er foar in tsjerke stiet.
De klok slacht tolve, in wolf wachtet,

sjocht bek omheech mei giele eagen.
De ljochten dôvje yn ‘e toer en it lûd
fan in foet rûgelet by de treppen del.

Read it sop de teannen lakt mei ierdbei
rint de frou yn strielen grien en blau
op glêde skearde skonken nei ûnderen ta.

In wolf slikket har lytse fuotten sâlt, lang
hat er wachte, se streaket syn rûge facht.
Har sêfte wite hals mei er hawwe. Hap.
. … Lês fierder