It is nuver dat
it liket dat ik no
einlings wurch genôch bin
om te dwaan wat ik
yn hert en siele wol… Lês fierder
Wurch genôch
1
Fersen
Oerstek
kobben kriize tiid en transendinsje
in dônsje de Rônstad yn ’e rêch
dêr’t it libben dien it dek schoddet
trilt de baren bringe tebinnen
dot eigen ritme de lucht in sucht
fon ferlichting fon wetter
aanst fon meand gers… Lês fierder
Wachtsje
Skaad tekenet it antlit
lofts it ljocht, rjochts it donker,
in teare krol foar ’t ear.
Hoe hoeden sit hja oan de tafel
mei ûnder it blêd de hannen gear.
Wachtsjend, mei de holle skean.
In ranke swiere frou,
mei ûnwisse dwelm-eagen
en in lange swannehals.
Oft er komt is net fan belang.
Allinne dat knipen fan de fingers
en dat ljocht en donker op ’t wang.
Frjentsjer 1947
Degelik klaaid yn swier mansjester pakken
swart as de loaits stoareagjend oer de dyk,
seach ik as bern de swiere karre rôljen
fan it iene nei it oare geasteryk.
Twa stjoerden deistich itselde rjochte paad
en trije oan in raffelich tou derfoar.
De broeder ek ferlern yn tsjustere tinzen
yn trage gong oant fan it gesticht de doar.
De lichte fracht te lyts foar grutte mannen
en nei in hoartsje leech it paad werom.
It mâle waar as passend yn ’e sêne
fan de groteske gong nei hel of hillichdom.… Lês fierder
Shuttlebuske Krakau-Auschwitz-Birkenau. 1 febrewaris 2012
Fan Hostel nei Holocaust
Yn’e Shoah Shuttlebus
Optochte dichtershumor
It grut besuskjen
Is begûn, beswarder
De moedmage romjend
Rêchbekling mei ‘ tv ‘
Swier ferline yn it nije
Byldskermkes mei
Auschwitz DVD
Sjauffeur draait buske
Lofts rotonde op
Kampkamera draait nei rjochts
Wrâlden dy’t no ljochtjierren
Utelkoar skowe
Klean fan finzenen
Fertikalen op lyts byld
Bûten bjirken wyt yn
Swarte Poalske grûn
Ik sjoch twa foar ien
Klau ûnder klotske
Op keale kop
Skermkebyld no
Plôkberch hier
Kamera each zoomt yn
Buskefoljend hier
Nei ferbjusterjende frissel
Yn swart wyt sels Arysk blûn
Foar fertrek mei leafde boarstele
En frissele…je moatte kreas op paad
Yn Birkenau folgje myn eagen
Skilich treinspoar
Nei de hoarizon
It is -10…glûpendkâlde eastewyn
Mar it is wis gjin kjeld dy’t ik fiel
Sa lang ik net stjerre sil
Libbene frissel giselet myn siel.… Lês fierder
Tiid fan dieden
Ik bin hieltyd mear in lichem
Yn oanfang hie ‘k oan fantasearjen genôch
En letter socht ik help yn firtuële wrâlden
Mar no kin ‘k it allinne yn it echt… Lês fierder
Skepper yn Hidaard
No foarút,
dan moat ek dêr noch mar ien stean,
sei Klaas,
en mei ien kwasy achteleaze feech
mei de kwaste
skildere er der in beamke by,
as wie er god.
Syn beamkes sille
langer stean
as oaren.
En Klaas seach dat it goed wie.… Lês fierder