sprekbeurt ôfblaasd ûnder ’e druk fan ’e grutte bekken
lûd raze om frijheid fan sizzen dy grutte gekken
wat sein wurde soe hâlde foaral krityk op har yn
yn ’e sturt sit by sokke folkske roppers it fenyn… Lês fierder
ik ha him hiel heech de megalomane filosoof
hoewol god yn frankryk is er foar it wrâldlûd net doof
wy moatte ús libben feroarje de takomst giet foar
sels stapt omke omkoal no blier troch de sportskoalledoar… Lês fierder
út it Requiem fan Fauré
Hoe kin it earme bern sa de rein
fan snein te middei wêze?
Drippen lûke banen oer it rút
foar it lân dat oan ’t fersûpen is.
En dit is paradyslike muzyk?
De treast dan dat
leafde komt as it tekoart
de wurge wetters iepenteart
nei in adagio
foar, foar wat.… Lês fierder
op it ljochtgriene stikelmeande boerehiem
achttjin houtbulten te lizzen
trije boekbarjes oan barrels, seis skammels
& foar nustje netsjese fytsefriiks
ruske eide & wytferve ploege yn ’e bleek
& de boer, de wjukkelskrik
yn in fealblau daf-trucksoveral
mei heakuil opbolle op ’e griene sitbank
foar mei in ferblikke oranje hoed op
fan ien of oar jeropeesk sport-fest-
spektakel, wat neat om nix wurde koe
& al feestfierd ear’t ien bear made in born
as ferdronken bollekokeallen leine
de keale neten al gear yn ’e bak oan ’e dyk
gjin keine faam noch feint der nei tale woe
it wol mar min ferkeapje nowadays… Lês fierder
Op ’e kusten fan de Middelsee
stekke B., J., B. en W.
de toer út de beammen,
fingerje it hegere
gjin idee
wêr’t de himel syn kitel hat.
De loft allinnich al
is hjir sa godlik grut
dat God wurdt reed, kuilbult, jarrekolk,
molkrobot, do.
D. begrypt
dat soks as in sipel
noch it bêste antwurd is:
healwize mantra
hasto my skyl op skyl
it ljocht yn
keard.… Lês fierder
Hoe soe ik net mear witte
dy middei datsto my ophellest
foar it earst
en wij tegearre nei Grou.
Hoe’t wy sieten yn ’e Treemter
wat ûnwennich sûnder
maten as praters.
Hoe’t wy kuieren troch de strjitsjes
en op in hoeke doe ynienen
dy etalaazje
fan Stichting It Fryske Boek.
Dat wy bij de Pikmar
op in steger stiene
en wat tuteboarten tsjin in muorke.
Datst op ’e weromreis dyn hân
fan it stjoer op myn knibbel leist
it stiet my noch wol bij,
mar it skerpst foar eagen
stiet my dochs – dêr’t jûns
myn dreamen har om spûnen –
dy etalaazje
fol Fryske boeken.… Lês fierder