’t Is hânwurk en noait dien dit
op ’e taast fiskjen. Stiiffêst
neidripjend mei wat eefkes net mear stilstiet.
Losheakke, it segel derôf

Dan mar hoopje dat dit skeppen yn bûsen stekt.
Oaren der op syn heechst noch in tikje tsjinoan jaan moatte,
lichtwol noch wat opdippe dat ik net omeide haw.
Dat is net ûngeryflik, ik bin poreus.

Lit it mar welje, oprispje dan
eat fan besaksel foar ’t ljocht.
Soer of soerich as it ferweecht in hoart
fertroebelet alear’t it delsaait.

Faaks dat myn klapwjukjen flechtich
it ôffeljen strjemmet of opmoediget miskien
wat fan ’e grûn komt wer
yn ’t sied sjit.… Lês fierder

Ut ’e wyn lês ik dat by Bloksyl de maityd ynslein is, grienstoppele
beammeguod sêftgrien de eksploazje rûzemuozzet.
J.C. Bloem leit in eintsje fierderop bedobbe, earne
wurden as sompich en himelspegeljend oer ribben waaie.

Wat hichte hat, hjit al gau fan dyk, somtiden sels wat mei kaal en berg
of soe der in beammegrins wêze. En alpenweiden mei fee, gjin reid
mar dikbillen by Blankenham en hoannen
dy’t kening kraaie oer tsjernjende oksen.

’t Is bûter oan de galge. ’t Is neven en fytse, flokke
op smelle brechjes wachtet oktober
en ûnthjit in roerleas bestean. … Lês fierder