It is in skriklik ding en wês
buddy fan in aidspasjint, lês
boeken dy’t er skepsum skreau
foar’t er yn Amnesia bleau:
coke dy hold him oan de lijn,
bondage fûn er tige fijn.
Fan ’e hichten en lichten fan ’e geast
is er stammerjendewei fertein.
Werom op syn taalyntymst domein
socht er yn ferjittelheid treast.
Noch resitearret er in pear sterke stikken
want identiteit wurdt stal jûn yn ferhalen,
mar op it toetseboerd fan geast is net te tikken,
it bliuwt by jammerdearlik rûge halen.
Sjedêr op dy scan ferfykt it mês
fan sykte sel, ferhaal, identiteit.
Alderiensumst is de opdracht en wês
freon fan heit-en-memmy’s sike taal.… Lês fierder