Nea tocht
datsto sa sêft as papieren bûsdoekjes
lizzend op it moas –
ûnderhûds deselde foarmen
as beamwoartelnoesten
Nea tocht
eaglidden tear en fier
de draaide hals sa jongeseftich –
dat it hurde ôfwarrende
stadich taaie soe ûnder waarm striken
Nea tocht
de mûltsjes yn it triljend fel
prommeljend fan langste
– nim my, toe –
Dat ik krekt no heakjen bliuwe moat
yn ‘t Heras Hekwerk fan dyn tepel… Lês fierder
O, it is sûnder mis in goede saak
dat fûle stribjen nei better, fierder
krêftich yn ’e wyn op, mar –
tink ik, wylst ik nei amper twa oeren
op redens, mei in skythakke en in
seare rêch útteld op ’e bank lis
– it is wier, men oerdriuwt it gau.… Lês fierder
Dit is de twadde ôflevering fan de foar in part op rym sette ferzje fan J. Slauerhoff syn ferhaal De laatste reis van de Nyborg. Andries Miedema hat hieltyd parten yn komprimearre foarm yn gedichten fongen, dy’t er foarôfgean lit troch in stikje tekst fan it oarspronklike ferhaal. Yn elke ôflevering wurde in tal gedichten + proazatekst jûn. De ôfleveringen folgje it oarspronklike ferhaal gronologysk. Oflevering 1 stie op ensafh 1 (Farsk 128).
De auteur seit oer it ferhaal en syn wurkstik:
‘Slauerhoff hat in prachtich n spannend ferhaal skreaun oer in bark mei in bysûndere lading en in bysûndere kaptein en bemanning.… Lês fierder
Om dit oerflak linige grinzen te jaan
snij ik it lân yn rûnten en rútsjes.
Sa tekenje ik in besletten fjild
fan beskate ôfmjittings. De figueren drage
ûneinige grinsleazens yn harren winen
en kearen. Ik kuereagje ferbline nei
de wite fiver, ynienen dûkt der in fisk op,
do, in hagedis, ik, en dan in pear
salamanders.
Us lotten lizze sânresom tsjerkere
en bandige oan de stjerren en planeten
fan dit oerflak, wy swimme rûntsjes
om de ruten fan dit papier. Nea sille wy
der los fan komme, it begjin wie
myn hân en hieltyd skûlet de frijheid
oan de ûnderkant.
Skreaun by de houtfyk Sky and Water út 1938 fan M.C.… Lês fierder
Somtiden ha’k in soarte fan eufoarysk gefoel.
Dan fyn ik eat sa moai, idioat of fredich
dat ik yn it momint hingjen bliuwe wol.
Yn in stik muzyk, yn in hertslach, yn in sentimint, yn in gjalp.
In gewear pakke, sjitte, en efter de kûgel oanfleane.
En somtiden fiel ik my sa goed
dat ik net wachtsje kin op it fjouwerjen fan it libben:
earst dit, doe dat, dêrnei sa, lykas froeger, letter oars.
In oare kear gean ik sitten te lêzen.… Lês fierder
ik ken de grinzen net, de wrâld is rûn
en dochs driuwe der blêden op it oerflak,
falt der in beam yn it wetter dy’t him niis
noch oan de râne befûn. in fisk sjocht mei it iene
each omheech, in karper is it, de kleuren
timpere troch de skaden om de mar.
ik ferbyldzje my in wrâld mei alles ynien:
in himel wjerspegele yn it wetter, in grûn
dy’t gjin boaiem ken, alles wat net libbet
ferstille yn it momint. sêfte weagen
streakje tûken en blêden driuwe op de ierde.
fûgels fleane troch it wetter en fisken
kûse wolkens yn de loft.… Lês fierder
Dit is de earste ôflevering fan de foar in part op rym sette ferzje fan J. Slauerhoff syn ferhaal De laatste reis van de Nyborg. Andries Miedema hat hieltyd parten yn komprimearre foarm yn gedichten fongen, dy’t er foarôfgean lit troch in stikje tekst fan it oarspronklike ferhaal. Yn elke ôflevering wurde in tal gedichten + proazatekst jûn. De ôfleveringen folgje it oarspronklike ferhaal gronologysk
De auteur seit oer it ferhaal en syn wurkstik:
‘Slauerhoff hat in prachtich n spannend ferhaal skreaun oer in bark mei in bysûndere lading en in bysûndere kaptein en bemanning. Op reis fan San fransisco nei Foochow oer de Stille Oseaan belibje se de rûchste aventoeren.… Lês fierder