Ovaal is it nei-de-haventeken fan de ierappel.
De Súd-Amerikaanske, medisinale soarte,
yn Ierlân in amulet tsjin de god fan de honger,
wy offerje dizze knol oan de god fan de see.

Wy jouwe him oan ’e koggen mei,
dollers’ gebeden om heil derachteroan
foar de slimste korrupsje hjir: stikkene knibbels.
Longen, oantaaste troch opstowend stof,
komme oan ’t begjin fan ’t earste fjild
op gong as in foaroarlochse trekker.

Myn neilen hawwe respekt foar de ierdwoartel,
myn hannen kegelje dermei tusken de riggen.
Dit seekritelân mei syn ierappels yn ’e drek
lês ik noait oars as in wjerspegeling
fan see yn ’e stringen.… Lês fierder

Tusken ferdwûn Gerbranda en faai Ropta
leit it oait achtslein wûnder fan it mûntsjelân.
Bûtendyksters panderje yn roudoek om:
oranjebesnaffele silûetten yn ’e Kegen.

Jou no jo ear, by eartiids dit Getswerdersyl,
oan ’e waadwyn syn tryst preekjen
oer it Winaem fan Tsjits fan ’t Nijehûs,
it fergean fan mannich ding fan wearde –

sa hâlde wy it betinken en it leedomsizzen
yn eare. Foar loft en lân aloan ús gean
jûns let fan doar nei doar yn ’e bedelte,
tsjin kassen en gas- en sâltwinning,

en hoe nulleskerp stekt de blingbling der
regionale ekonomy al ôf tsjin ’t ûnmachtich
ferset, dat mear strânljippen garje wolle soe
foar in militante gearsit oer it ôfjit.… Lês fierder