ik wit my skyt
twa juny
Mem jierdei
dea
ferkrommele yn Goutum
ik wit my skyt
ik wit my skyt
de skeane koppen dy tinke
dat se mear binne as in oar
binne de skythúzen
dêr’t ik op skyt
ik wit my skyt
ik wit my skyt
twa juny
de sinne fûgels beammen stiennen
en sûnder skyt
gjin beammen fûgels
ik wit my skyt… Lês fierder
Sjochst it net faak:
de dea, in Molukker en de laak
tagelyk op in stasjon.
De dea die him foar as bline reizger
hy kocht in kaart op goed gelok,
rûn in skoftsje troch it middenpaad
bejoech him doe nei in skeane hoeke.
De Molukker wie net allinne, nea.
Syn maten laken en fernuveren har
mei skilich sjen nei it útsicht
op bettere tiden soe skielk blike.
It foel foar dat de trein ho hold.
Lichter letter oer it wikselspoar
wie net te sizzen hokker ûntbruts;
de dea, in koffer of de laak.
Op 11 juny 2007 wie de treinkaping fan Beilen troch de RMS 30 jier lyn… Lês fierder
Do en ik baaie yn Vivaldi’s muzyk
oan in kust fan swiere klaai.
It skroarsoere hâldt der langer oan,
wy feroarje it yn in nije moarn
en rjochtlinich strân dêr’t it sân
op sâlt liket fan in oanbrutsen jozopûde,
wat rôze fan de slieperige sinne.
Ik bin de rizende seestjer út it easten,
do de mearman fan it dún-
kastiel bedutsen mei krêm roazen,
in jutter mei earbel, tatoe, jutesek
en in trijetine foar de brûnsribbige
seeslange dy’t tsjin alles stribbelet.
Hy hjit fan Leffert, mar dat witte wy net.… Lês fierder
Do en ik baaie yn Vivaldi’s muzyk
oan in kust fan swiere klaai.
It skroarsoere hâldt der langer oan,
wy feroarje it yn in nije moarn
en rjochtlinich strân dêr’t it sân
op sâlt liket fan in oanbrutsen jozopûde,
wat rôze fan de slieperige sinne.
Ik bin de rizende seestjer út it easten,
do de mearman fan it dún-
kastiel bedutsen mei krêm roazen,
in jutter mei earbel, tatoe, jutesek
en in trijetine foar de brûnsribbige
seeslange dy’t tsjin alles stribbelet.
Hy hjit fan Leffert, mar dat witte wy net.… Lês fierder
Stille tsjûgen steane stomslein fan strideraasje
Foarlike fynsten fan hynsten, feitlik ferdreaun
Diagonale rinders yn ’e besnijing fan skeanten
Stive statueren en bloc as stilswijende skowers
Spanningsboarnen as statyske yntriges fan hout
Wachtsje op bewegings, meganismen fan ’e hân
It boerd de stikken, hurde staketsels fan it ferstân
Teaterfoarm as in ferhoalen flechtplak foar ferhâldings
Isolearre stiet in lytsman klear fan swart op wyt
En passant foarbygien oan syn neiste opponinten
In ienling dy’t al langer longeret nei keninginnen
Metamorfosearret troch syn hoedene rinnen
Yn ’e arena fan kontrasten stiet it driigjende toaniel… Lês fierder
lit my in beam skriuwe
myn hier fêstsette
yn syn woartels fan herthout
skonken teare om syn stam
tosken sette yn read blêd
lippen lizze om syn gnodze
ûnder bastglêdens
noch sapstreamen eanje,
om te priuwen in tûke easkje
en brekke
of
skaaf my de foarholle
ta ronfelhûd tsjin’e stúkwurkmuorren
yn ús keamer fan witten
wat net wêze kin:
ik
streakje myn sêfte hannen
oer de rûchte yn leske kalk
ta wreed fel
lit it hurdzje
yn yl
transplantearje dit… Lês fierder
Ik lies it Liet fan Berga
En fearboat farde fuort
Oer weagen fan myn tinzen
Sa’n fers is mar raar guod
It kriten fan ’e kobben
Wjerlûde yn myn kop
Ik rûkt’ it sâlte wetter
Krych sin oan pikelsop
At ik no winterwaar skriuw
Krij’ jo dan krekt as my
Wer sin oan poeiermolke
Mei slachrjemme derby?… Lês fierder