En it kaam
oer my
dat myn ferstoarnen
fan it lêste jier
rûnom my stienen.
Seinen, soademiter
op do libbest noch.
En ik net
de swarte plastic
pûden út de
Libanon, fan
Pangandaran
yn kûlen lein.
Fan myn netflues
krije koe. Net
it sacht flanel
fan treast, it
ivich libben.
Net de hurde
bjinder fan dea
= = dea.
Seach lang
yn ‘t ljocht fan
felle sinne, oant
swart in skerm
oer myn eagen kaam.
Op it kante grien
fan myn floeiblêd
skriuwt
it andert ea
yn wyt.… Lês fierder