yn side 29 fan de nrc sit in tegelgrut gat
dwars troch de tafel hinne
in famke yn in swart T-shirt
sjocht mei iepen mûle
nei in wite knyn
of wa wit nei grize planten of sa
yn har swart mei wite tún
fjouwer pianofingerkes op ‘e foarholle
in haadletter S fan hier rjochts fan de skieding
(links foar de bûtengatske waarnimmer)
drapearre – ja sa liket it echt –
oer in skouder dat sêft wêze moat en waarm
sels yn dy swart-wite wrâld
oars kin ik ek wol oan allah leauwe
of oan swevende sinezen sûnder swiertekracht,
oan spontane generaasje of flugger as it ljocht
en om it gat hinne stiet skriuwen
oer dat it famke
skriuwt oer minne en mûning,
oer slange en ierde en oer
en oer snakken naar kruisbestuiving
ik mei net sa grut wêze
grutter as tegelgrut bin ik al
mar wie ik in wite knyn,
no, dan wist ik it wol… Lês fierder