Krekt foar syn santichste jierdei ferstoar Jacobus Quiryn Smink, dichter, heit, oersetter en dosint. De lêste twa jierren wenne er net mear yn Eindhoven, dêr’t er jierrenlang foar de klasse stie, mar yn Sondel, yn in sjalet op it hiem fan syn leave suster Tiertsje.
 
Sondel die him goed: it wie in nije start yn syn libben en hy hie in soad ballêst fan him ôfsmiten. It wie krekt as krige Kobus in gruttere mentale romte. Hy koe wer frij en iepen oer himsels prate, hoegdest net mear te tinken: wat is no wier fan syn ferhalen of net? Nim no dy Q fan Quiryn yn syn namme.… Lês fierder

Ynienen lei der alwer in roukaart yn de brievebus: Akky Kuiper-van der Veer, noch mar 75 jier âld. Fjirtjin jier neidat se har man Henk Kuiper loslitte moast, fleach ek Akky fuort. De poëtyske tekst op har kaart is grif fan har hân:

Bin ik no útleard, frege in frou
Yn dit libben wol, antwurde in ingel
Nim my dan mar mei, sei de frou
De ingel tilde har op
Se wie noch lichter as in fearke
Har siel krige wjukken
De frou fleach fuort

En as it Akky har wurden net binne, dan is it wol in fers fan ien fan har talintfolle bern.… Lês fierder

Berber van der Geest hâlde fan moaie dingen. De lêste jierren seach ik har geregeldwei by de konserten yn de Waalske Tsjerke, dêr’t wy nei sjongers as Henk Neven en Johannette Zomer harken. En dan makken wy in praatsje en seine wy tsjininoar hoe geweldich wy genoaten en hoe moai it wol net wie dat sjongers fan dit nivo yn Ljouwert kamen, om te sjongen foar in publyk fan heechút 90 minsken.

Dy moaie dingen, de skjintme fan soms hiele deistige saken, koestere se ek yn har wurk as beukerliedster. Se liet my by har thús oan de Pieter Langendijkstrjitte yn Ljouwert ris in doaze sjen mei fynsten dy’t se yn it beukerûnderwiis brûkte.… Lês fierder