Ferhalen

Harmen Sytstra

De Reedriders

Pleatst op
logo.ensafh

In selskip fan jonge feinten mei in pear bejierre manlju sitte om ’t grutte fjoer yn in doarpsweardshûs. Folle en healfolle glêzen steane op ’e skoarstienmantel. De hospes dribbelt drok de gelachkeamer op en del om de leechpreaune glêzen op te heljen en syn mingers fol werom to bringen. It petear hat al in toarn duorre, meast altyd oer it reedriden, en faak mei safolle fjoer, dat der wol in stik seis, sân tagelyk oan it wurd wiene. Elk foar oar koe hurdst. Yn ’t ein reitsje fjouwer, Jasper en Ruerd, sa jininoar oan ’t poffen en ligen, dat al de oare, dêr fan ferbluft, allinne it harkjen der ta dogge.… Lês fierder

Date Salverda

In trystferhaal

Pleatst op
logo.ensafh

As ik myn libben ris oereidzje, sa oan de ein fan it jier, is der net folle bard dêr’t ik spyt fan ha. Ik bin kristlik grutbrocht en ha altiten libbe sa’t in kristen libje moat, dat wol sizze gehoarsum wêze oan de Heare, deugdsum wêze tsjinoer de meiminske en net materialistysk. Dat gong my yn it generaal net min ôf, al sis ik it sels. Mar der is ien ding út it ferline dat my noch altiten dwerssit.

It barde yn in winter earne healwei de jierren santich. Ik wie in teener en gong lykas alle grifformearde jonges en famkes ien kear yn de wike op freedtejûn nei kattegisaasje.… Lês fierder

Nyk de Vries

Barbecue

Pleatst op
logo.ensafh

Us relaasjegelok wie sa grut dat ik der nerveus fan waard. Al yn ‘e earste wike fan ‘e simmerfakânsje wist ik neat oars te betinken as it stikken te meitsjen. ‘Lit ik it dwaan foar’t de buorman it docht,’ mompele ik, wylst ik de karavan achterút de Mar fan Genève yn begûn te riden. Mar myn freondinne learde my al wat kennen. Se hie it oankommen sjoen. Se hie maatregels naam – touwen spand en linen lein om it ding op syn plak te hâlden. Se hie de eangst fan har freon om samar te sizzen ynbûn, en dy jûns wienen we al wer lekker oan it barbecueën.… Lês fierder

Piter Boersma

It begjin fan alles

Pleatst op
logo.ensafh

‘Wat dochst?’ sei ik.
Ik hearde it mysels sizzen.
Ik hearde my sûnt in pear jier alles sizzen wat ik sei.
En der wie noch wat. Alles wat ik sei, hie ik al ris heard.
By wat ik no sei, hearde ik ús buorjonkje fan trije achter de hage wei nei myn frou en my roppen: ‘Wat dogge jimme?’
Ik fûn dat moai, ik wie gewoan in minske as alle oaren.
‘Seagje,’ sei de man.
‘Dat sjoch ik.’
‘No dan.’
‘Hâld der even mei op,’ sei ik.
De man seach my oan.
‘Ik bin der no,’ sei ik.
De man hie blauwe eagen, in snor, in puntburdsje en lang hier.… Lês fierder

Aggie van der Meer

Op ’e brêge

Pleatst op
logo.ensafh

Hy stie der alle sneinen: Jan Sikma. Op ‘e brêge. Sjekje op ‘e ûnderlippe, fiskangel yn ’e hân. Praterich wie er net, hy wie mear ien fan stadich libjen.

Kaam it troch it fiskjen of fiske er omdat er sa stadich wie?

Hy soe it net witte. Wetter hat dy gau yn ‘e greep. Wetter mei alles wat der yn huzet. En dat is hiel wat mear as je earst tinke. Wetter kin je bot ferrifelje. Der binne dagen, wat wynderich waar, net kâld, gjin fisk dy’t bite wol, dan dreamt er samar in ein fuort. Hy giet op himsels ôf.… Lês fierder

Nyk de Vries

Moeras

Pleatst op
logo.ensafh

Us streek wie sompich en foar safier’t ik wist siet gjinien dêr te wachtsjen op krêftich liederskip. It tierde by ús prima sûnder fisy. Wy hienen in dúdlike foarkar foar in swak bestjoer, gewoanwei om’t we gjin inkele baat hienen by lju dy’t de saak yn in goeie rjochting stjoere soenen – it soe de ferhâldings allinnich mar fersteure. Dêrom seach ik sûnder eangst de ferkiezings temjitte. Moarns dronk ik in glês bier en tsjin fiven stimde ik mei in protte wille op in klown dy’t it lân fierder it moeras yn helpe soe. It is dêr’t we bedije.… Lês fierder

Anne Feddema

Wraaknimming

Pleatst op
logo.ensafh

It is heechsimmer, noch ier en betiid op ’e dei. It is stil en fredich yn it tsjuster, skaadzjend djipgriene wâld. Je hearre de natoer lústerjen. Sa no en dan kinne je, it tusken de beamstammen wjerkeatsende, justjes holle, tikjen, fan in net wurch te krijen spjocht hearre. Dizigens wykt stadichoan foar de earste sinnestrielen, dy’t , sa liket it alteast, mei niget en wille, besykje om ’e lêste bytsjes fan ’e nacht wei te krijen. De beammen steane der ûnoantaastber by, heech, swartgrien, ek sy wurde, in bytsje stiif noch, súntsjes wekker en lykje gapsk te kreakjen. Lange rigen reade boskeamelders binne drok dwaande mei it ferfieren fan allerhanne saken en guod dat de koloanje goed brûke kin.… Lês fierder