It is heechsimmer, noch ier en betiid op ’e dei. It is stil en fredich yn it tsjuster, skaadzjend djipgriene wâld. Je hearre de natoer lústerjen. Sa no en dan kinne je, it tusken de beamstammen wjerkeatsende, justjes holle, tikjen, fan in net wurch te krijen spjocht hearre. Dizigens wykt stadichoan foar de earste sinnestrielen, dy’t , sa liket it alteast, mei niget en wille, besykje om ’e lêste bytsjes fan ’e nacht wei te krijen. De beammen steane der ûnoantaastber by, heech, swartgrien, ek sy wurde, in bytsje stiif noch, súntsjes wekker en lykje gapsk te kreakjen. Lange rigen reade boskeamelders binne drok dwaande mei it ferfieren fan allerhanne saken en guod dat de koloanje goed brûke kin.… Lês fierder
Ferhalen
Tink om ’e hûn
Ien fan de oare kursisten hat in hûn.
O, der sille grif mear wêze dy’t in hûn hawwe.
Der binne yn dit lân hast noch mear hûnen as minsken.
Mar de hûn dêr’t ik jimme oer fertelle wol is in spesjaal gefal.
It is in herdershûn. Nee, net sa’n ien dy’t efter de skiep oan sit en gjint fan it soarte ‘Kommissaris Rex’, mar in Hollânske herder.
It bist harket nei de namme Nora.
No ja, harket is miskien wol wat tefolle sein, mar sa is it wol bedoeld.
Dy hûn hat in libben as in lús op in mear as seare holle.… Lês fierder
Befrijing
De frou lei mei de eagen wiid iepen en folslein oanklaaid op har bêd yn ’e healtsjustere sliepkeamer. Op in tafel stie in iepensteande koffer mei ferheistere kleanguod deromhinne en derop smiten. Yn ’e fierte klonk it dreunen fan artillery, it front kaam stadich tichterby. It wie oarloch, dea en ferneatiging sochten har skynber sûnder muoite op ’e nij in wei yn ’e wrâld. Moarnier soenen se har ophelje, se gong nei famylje oan ’e kust, fier fan alle oarlochshannelings ôf. De lêste dei thús hie lykwols prachtich west. De sinne skynde fan ier oant let en de roazen bloeiden, al in pear dagen.… Lês fierder
Ta rêst komme by de Sinees
By de Sinees sit ik oan in glêdlakte tafel achter in sierlik glês bier op in filtsje te wachtsjen op myn Nasi Indonesia Kip. De tafel is ôfnommen, glânzget en is útsein it glês, it filtsje en myn earms leech. Hearlik. Ik ha my yn skoften net sa rêstich en sereen fielt. Ik soe wol in krystferhaal skriuwe wolle dat him ôfspilet yn dizze setting. Op in dei, sa nim ik my foar, sil ik de lju hjirre myn idee foarlizze en hearre oft der yn harren saak of libben ris eat bard is dat him foar myn ferhaal lient. Sa kaam de skriuwer út de film Smoke ek oan syn materiaal.… Lês fierder
Akrobaat
Haaye de Hindoe
Yn in feesttinte dêr’t suver elkenien inoar wol ken, stean ik yn ’e midden njonken de sintrale skraachpeal. Om my hinne stiet it folk yn groepkes te drinken fan de rûntsjes bier en fris dy’t de lju om beurten by de bar ophelje. Ik kin hjir gjin mins, allinne myn maat Sneek Vertelt. Hy stiet op it poadium en spilet basgitaar yn de band dy’t bûten him bestiet út jonges út dizze nuveraardige krite, It Bilt. It folk om my hinne – yn ’t hert sa njonkenlytsen Frysk as bûter, brea en griene tsiis – is it neiteam fan Hollânske foarâlden dy’t hjir yn de sechtjinde ieu hinne kamen om it lêste stikje Middelsee yn te polderjen.… Lês fierder
De roch en it harmoanium
It seach der nei út dat de kjeld definityf út ’e loft ferdwûn wie. Jûkelburd hie him weromlutsen oant de folgjende winter. De maitiid wie yn oantocht. In mylde, sâltige maartske wyn weage troch Oostende en berikte ek de sinnen fan fiskferkeaper Hespel. Yn himsels bearend rûn de man by de kratten del dy’t justlyn by him ôflevere wienen. Earsteklas guod, dat wie wol dúdlik. It die bliken dat it mar wat wier wie wat men sei: ‘Goede waar priizget himsels.‘ Withoefolle eagjes seagen him klear, ja sels hast skarlúnsk oan. No en dan klapte der in sturt. Hespel song wolris mei de fisk, sa soe hy no bygelyks in fraai maitydsliet ynsette kinne en der dan goed op lette hokker fiskbekjes it meast ritmysk meibewege soenen.… Lês fierder