De ‘ferljochting’ fan de Heare Boeddha yn de Yndiaaske steat Bihar is it lêste goede nijs út dat lân. Sûnt dy tiid is it in naasje dêr’t de lju foaral nocht oan moardzjen hawwe, ferkrêftsje stiet ek heech op de list, omkeapje, yntimidearje en noch wat fan dat wûnderlike soarte saken kompletearje al ieuwen it byld fan dit lân. It ministearje fan Bûtenlânske Saken wol eigentlik net hawwe dat ik der hinne gean. Net dwaan dus. Mar ik wol út Varanasi wei mei de North East Express hielendal nei it noarden, nei Darjeeling, op famyljebesite. En dan moatte je troch Bihar.… Lês fierder

‘Bisto troud?’ freegje ik. Tsjin my oer sit in jongkeardel fan krekt yn de tweintich, as ik him sa skat. Hy roeit my oer de Ganges. It is seis oere moarns en ik bin op wei nei de ghats fan Varanasi oftewol Benares, de kilometerslange kades dêr’t Hindu Yndia alle moarnen it wetter yn stapt op wei nei de ferlossing. Bygelyks om net as in kikkert werom te kommen op dizze ierde, mar as it efkes kin ien kaste heger of sa. Wat de mannen oanbelanget, leafst net as frou. De Ganges, de smoarchste rivier fan de wrâld. Alle sykten dy’t je betinke kinne sitte fleurich yn it Ganges Hindu pakket.… Lês fierder

Ynienen ferdwynt it skerm fan myn kompjûter. Dat wol sizze, it skerm is der noch, mar troch in oalje-eftich gerdyn fan smoarge reek kin ik neat mear sjen. Sa yn ien kear! Op de taast set ik op de doar fan de ynternetwinkel ta. En mei my de oare klanten. By de doar stiet in apparaat dat sûnder ophâlden de saak folpompt mei dy goare reek. ‘Dengue.’ seit immen tsjin my. New Delhi besiket de luzige lytse mich út te moardzjen, de hiele Asarkan Road ferdwynt yn in mist fan de killer-reek. It is ien fan de twa ferskrikkingen dêr’t ik yn New Delhi mei fan krijen haw: de dengue en de Commonwealth Games.… Lês fierder