De twa manlju hongen wat sjofel ûnderút, oars as it fleurige frommeske dat op it puntsje fan ’e stoel siet. Miskyn fielde se har oanlutsen ta myn wite sportsokken, de swartlearen broek, en benammen de strakke sulverkleurige body dy’t ik oer it optoaide krús lutsen hie. Se naam my mei grutte eagen op. Ik rûsde har op in jier as fyftich, ek al besocht se der noch wakker tweintich jier jonger út te sjen mei in laach maskara dêr’t je samar in muorke mei foegje koenen. Hawar, it frommeske naam it wurd mei in hege, suver sangerige stim dy’t yndied mear by in famke fan tweintich paste.… Lês fierder

Ik rûn op de iere sneintemoarn de hoeke fan it kafee om en folge de Himdyk mei grutte stappen. Eefkes bûten Blauhús lei in stikkene bearenburchflesse op it fytspaad. De firma op it skuorde etiket kaam út myn wenplak. Dy firma hie der fansels gjin skuld oan.
Nee dit wie it wurk fan sa’n harsensleaze flessesmiter út it jeugdhonk, sa gong it troch my hinne. Nederlânske, en ek Fryske jongerein sûpte him nei de top fan ’e Europeeske ranglist fan drankmisbrûk. Jierliks kamen der sa’n fiifhûndert oant tûzen jongeren op ’e yntinsive care telâne fanwegen ‘komasûperij’. Om in better tafersjoch op ’e gong fan saken te krijen gongen der hieltyd mear heiten en memmen mei de jeugd mei op sneontejûn, eefkes in pilske pakke yn in honk.… Lês fierder

Wy fleane op it stuit  oer Warkum, op in twadde plak, in pear hûndert meter boppe de merk. Mei dizze snelheid binne wy yn fiif minuten yn Boalsert, as dy kâlde loftstreamen ús wat mei rêst litte teminsten, miskien moatte wy noch in pear manoeuvres meitsje om goed yndale te kinnen nei de einstreek. Wa’t as earste oer de A7 komt hat wûn.
Nûmer ien sjoch ik op in twahûndert meter foar ús út fleanen.
O ja… ‘wy,’ dat binne iksels as ferslachjouwer, en de piloat, Baron Otten te Deume út Amersfoort. Hy is eigner fan dizze PH 153.
‘Út hokker jier komt dizze kiste eins Baron?’… Lês fierder