It plakje siet al tweintich jier as in eilantsje yn it tafelkleed fan ’e lange stamtafel, it hurde stikje kersfet koe de himmelster, dy’t alle woansdeis kaam, der mei gjin mooglikheid mear útkrije. Je soenen it plakje mei in fjoeroanstekker opwaarmje kinne,  om it mei húskepapier oan te tippen, mar de kâns wie dan ek grut dat de boel yn ’e fik fleach. Libbensgefaarlik! Der útknippe koe ek net, want dan hienen je in grut gat yn it kleed, soks wie al hielendal gjin gesicht. Lokkigernôch wie it kafee fan tante Leen dochs al sa âld en brún dat in plakje mear of minder neat útmakke.… Lês fierder

‘Wat in aparte namme foar in auto!’
‘Hmm… ik fyn it wol in tapaslike namme, in Frysk ferlytsingswurd foar grutte broer, de SUV (Sports Utility Vehicle). Us projektlieder is Ljouwerter fan berte, hy hat de namme betocht.’
‘Ah… wêr stiet dy namme krekt foar dan?’
‘Wolno… yn gearwurking mei in bekend Frysk automerk hat ús bedriuw: ‘Frisians Engineering Rattekrûddjoere Systems (FERS), it Suffertsje ûntwikkele, bedoeld as in lytse hybride SUV… sis mar as andert op ’e krisis yn ’e auto-yndustry en twads om de útstjit fan koalstofdiokside tsjin te gean. Se stjit mar 1,05 gram de kilometer út. In revolúsjonêre auto foar op ’e Fryske diken, mar ek in auto dy’t foar ferskate befolkingsgroepen tagonklik is, in gesinsauto dy’t tagelyk útboud wurde kin as fette bak foar hiphoppers en topfuotballers.’… Lês fierder

‘Im wunderschönen Monat Mai,
Als alle Knospen sprangen,
Da ist in meinem Herzen
Die Liebe aufgegangen.’

It is sûnder mis de hege sjongstim fan de Dútske tenoar Fritz Wûnderlich dy’t ta it iepen kokensrút út komt. Ik stean by S. foar de doar mar druk de skille noch net yn. Poëzije fan Heine op begelieding fan Schumann; de wurden ûntsnappe, driuwe op ferwaaide pianoklanken nei bûten. Altyd docht it my oan ivigens tinken, dy ile sjongstim fan ’e Dútske tenoar. Sa’n earste kûplet ek, suver fergonklike skientme, brekber as wie it syn lêste foarjier, in lêste leafde. Ik sjoch om my hinne nei de knipte ligusterhage, it koart meande gers, de oerhingjende klimop.… Lês fierder

‘Fergelike mei de stiennige kliuw fan Wadir Watir dêr’t wy niis trochhinne rieden docht dit strân suver oan as in golfparkoers!’ seit myn gids, ûndersiker Ron Wyatt laitsjend as wy nei it gleonhite opûnthâld einlings it flakke strân by de Golf fan Akaba opride. Oan ’e oare kant leit Saûdy-Arabië.

‘Dus op dit sân hawwe doedestiids miljoenen harren opmakke foar de oerstek?’
‘Ja… hoe’t Moazes twa miljoen man stjoere koe is allinnich al in wûnder.’
‘Frjemd genôch haw ik altyd tocht dat de oerstek in soarte fan mearke wie, Ron!’
‘Och Hylkema, hoe wurdt der hjoed-de-dei tsjin wûnders oansjoen? Hokker wurdearring jout men in wûnder noch, it falt jo net oan te rekkenjen, hear.’… Lês fierder