Geart Tigchelaar fytst op dit stuit de wrâld om. Dat jout him in weareld oan ynspiraasje foar gedichten en ferhalen. Yn dizze rige skriuwt er ferhalen dy’t situearre binne yn de lannen dy’t er oandocht dêr’t de skriuwer/fytser sels in gruttere of lytsere rol yn hat. Hjirby it twadde ferhaal.

Ferien

Se hie der net oan ûnderút kinnen. Se moast noch ien kear mei har âlden mei op fakânsje. Dêrnei – as se sechstjin wie – mocht se mei de freondinnen mei. Dy wienen in jier âlder, mochten al wol sels fuort, mar wurken leaver yn it simmerskoft om de nijste iPhone of skoudertas skoare te kinnen.… Lês fierder

Geart Tigchelaar fytst op dit stuit de wrâld om. Dat jout him in weareld oan ynspiraasje foar gedichten en ferhalen. Yn dizze rige skriuwt er ferhalen dy’t situearre binne yn de lannen dy’t er oandocht dêr’t de skriuwer/fytser sels in gruttere of lytsere rol yn hat. Hjirby it earste ferhaal.

Das Badezimmer

Hie der noch bykomme moatten dat it reinde, mar oars. Hy wie fan ‘e moarn net yn ‘e stimming om te praten, syn beide kollega’s hienen fuort wol yn ‘e gaten dat de pet ferkeard siet. Hans und Peter wienen wer like fleurich as altiten en negearren him mar, se wisten op ‘t lêst wol hoe’t se mei him omgean moasten.… Lês fierder

Myn bewustwêzen kaam as in sêft streamke wer yn myn holle. It wie noch swart om my hinne, mar dat kaam om’t ik de eagen ticht hie. Troch in skreefke liet ik stilwei it kâlde ljocht op it netflues falle. Myn linkereach wie hielendal opsetten. De kop bonkte my as waard der allegeduerigen mei in stoarmram tsjin myn efterholle beukt. It ljocht wie mar kwealik te fernearen, mar ik seach in lyts hokje mei heech oan ’e wand in finster. Sa te fernimmen lei ik op in bêd, in wc yn in hoekje mei dêrnjonken in taffeltsje en in stoel. Ik hie genôch films sjoen om te witten wêr’t ik wie, dat ik die gjin muoite om de stielen doar te besykjen.… Lês fierder