“Fersteane jo ek Nederlânsk?”, beäntwurde de man myn groet. Hy wie myn eachhoeke ynrûn, oer de blikke foar it arkje. Stadich nijsgjirrich seach er om him hinne. Fan efter de wenkeamerstafel wie ik opstien, de fêstewâl en it gers opstapt.
Hy hie hjir earder ek wol west. Wie nei jierren benijd hoe’t it derút seach. Eartiids hie er ferkearing hân mei de dochter fan Rink van der Velde: Wytske. Dat sadwaande hie er doe wol op de pôle by it arkje west, mei jierdeis en sa. Hy hie heard dat de wenboat der noch wie, dat der no skriuwers yn sieten, dat hy wie mar ris delfytst út Ljouwert wei.… Lês fierder