– En hoe wiest yn tsjinst dan? As gewoan soldaat?

– Nee, as skerpskutter.

Ja, tocht Desiderius by himsels, lekker boppe yn in beam sitte en de ien nei de oar ûnder dy ôfknalle. Krekt as it foarteam by de polysjonele aksjes yn Yndonesië.

– Moai sa. Dat is krekt wat in opboumisje nedich is.

De skrale man lake, en de walrussnor lake mei. Doe’t se útfrege wiene, sei de man yn reinjas:

– It sit sjesa. De kondukteur hat dy sûnder kaartsje yn ‘e trein betrape en hast ek noch it rút fan it húske fernield. Dat wy kinne dy oerdrage oan de plysje.… Lês fierder

Desiderius hâldt de siken yn. De trein hat wylst aardich faasje mindere. Hy moat derút ear’t se him yn ’e kraach fetsje. Hy slacht mei in boartersguodpistoal it rút yn, faget de glêsdiggels út ’e sponning. Allegear stedsljocht blikkert him temjitte, de treasteleaze wenkazernes fan Rotterdam Alexander. Efter him heart er kaaien, gerattel. Hy sit al op ’e râne, ree en spring, as in knûstige hân him by it nekfel kriget:

– Ik soe it net dwaan as ik jo wie.

Seit in swiere stim. Hy sjocht efterom yn it antlit fan in bear fan in fint. Sil er him yn ’e earm bite en ûntsnappe?… Lês fierder

proloog

1. Een goede Opvoedinge der Kinderen is de grondvest der Borgerye, en het wel-weesen van Landen en Staaten.
    
2. Maar die God roemen, en Hem niet gehoorzamen, maaken haar gelove leugenagtig.
    
3. Zig te onthouden van spreeken is het zeegel van bekwaamheid, want veel spreeken verswakt het verstand en doet de gedagten in de lugt verdwijnen; dog men moet op sijn beurte zomwijl een weinig zeggen, om niet altoos een bloote aanhoorder van eens anders reeden te weesen, en dan nog moet men spreeken als de gewoone menschen of hun heerschers, maar denken als de wijse.

   (frij nei: Hindrik Smeeks, Beschryvinghe van het magtig Koninkryk Krinke Kesmes, Anno Domini 1708, side 157, 255, 211)

Earste Haadstik