Minsken hâlde net
Mear fan stjerren
Alteast net yn fersen
Stjer as klisjee
Lit de stjer mar
Mankelyk gewurde
Neist in moanne
Kalken bleke
Poppekop
Yn klassike
Sjineeske poëzij
Dy minsken
Kenne my net
Kenne myn wurk net
Kenne harsels net
Libben…freugde
Leafde…dea
Wat ea wie
Wat komme sil?
No, ik ken dy minsken net
Wit net wat se tinke
En oft en wêrom?
Minsken binne my
Frjemder as stjerren
Fierder fuort
Hurder fallend
Hja litte amper ljocht nei… Lês fierder
Նորություններ հայկական առաջնագծից
Nijs fan it Armeenske front
Atom Yardjanian, Hovhannes Krikorian
Twa poëzijoersettings fan Foppe Venema út it Armeensk
Wylst by ús yn Europa it nijs de ôfrûne tiid behearske waard troch oanslaggen, kroanfirus en Amerikaanske ferkiezingen, fochten Armenië en Azerbeidzjan yn ’e Kaukasus in oarloch út om ’e enklave Nagorno Karabach, troch Armeniërs Artsakh neamd. Dit foar goed 90% troch Armeniërs bewenne gebiet skonk Stalin yn 1921 oan Azerbeidzjan. As it om 1990 hinne mei de Sowjet-Uny berchôf giet, roppe de Armeniërs yn ’e enklave de ûnôfhinklike Republyk Artsakh út, wat útrint op in oarloch mei Azerbeidzjan. De oarloch dy’t 30.000 deaden kostet, wurdt yn 1994 wûn troch de Armeniërs.… Lês fierder
foar Fang
Trene op maandachmòrren
over de eeuwenouwe Groëne Dyk klinkt ut sompege
gelúd fan kleurege spòrtskoënen -klikklak-klikklak
klikklak-klikklak-klikklak-klik…-
de hèrstregen komt met bakken út un grize lucht
allienech frêle Fang lacht har tannen fleurech bloat
hoor, hoor dan toch de regen zingt, skaterlacht aziatise Fang
-ik docht dat Sinezen allienech pingponge konden!-
Hollaanse Eva steunt, Age kearel fan de Lege Geaën kreunt,
trener Martin fytst swijchsem achter oans an
ik, stadsjonkje rachel fanachter út ’e stròt groate rachels
maandachmòrren op ’e eeuwenouwe Groëne Dyk
hier foëlt Fang har thús
wij trouwens ok!
klikklak-klikklak-klikklak-klikklak-klikklak-klik…… Lês fierder
dêr’t ik wei kom
neamden we in neger
in neger of in swarte
dêr wie neat pejoratyfs oan
wisten wy folle
se wienen der ommers net
negers
ienris yn it jier
wie Klaske Houtsma
ûnwerkenber sminkt
we holden fan har
en pipernuten
mar wisten net
dat sy it wie
myn earste negerintsje
seach ik doe’t ik útfanhûze
by beppe Wintsje ik wie alve
we boarten hiele dagen
se hie in moaie skutkleur
en wûn altiten mei fersideplak
doe’t ik yn Nigeria libbe
neamden de negers my “oibo”
“white man” of “farske fisk”
en ús blanken
“Jimme witen”
se tochten dat ik ryk wie
ik koe my inkeld ferstopje
efter it traaljestek
fan it guesthouse… Lês fierder
Blaudrukken op de Blue Marble
ast wolvespoaren yn ´e snie sjochst
de iesiters nei mekoar roppe en raze
dan witst it
earne tusken de beammen
is der wer stoarn
net skjin en suver
yn in koarte sprint
om de trein noch helje te kinnen
mar rûch en rou
as fel en fetten skuorre
oant inkeld noch in karkas
yn stikken
sloarderich delsmiten
as lege swimfesten
op in frjemd strân
en nei de bearen
stoffearje de fûgels de nêsten
mei de lêste tûfkes hier
jouwe jagers de jongen tate
sykje âlden de bern
Ik seach
Jimme healdea
Op ’e kremaasje
Twa tobben
Neist de kiste
Hingjende skermkoppen
Wachters yn djippe sliep
Doarnroaske komt foarby
Pripkjend yn ús libben
De deade wie sljocht
Mei beareklau
Hja wachten gol
Neist syn wente
Yn syn wêzen
Hja hearre hjir en no
Net tsjin
Mar fan ’e
Sinne binne
Jimme
De dea
Beareklau
Do.… Lês fierder
…